woensdag 1 april 2009

woensdag 01 april 2009


Nee het is geen grapje, hier is de blog over de thuiskomst van Romey. We zijn zondag 29 maart 2009 om half 1 geland in het vlakke Nederland. Is wel even wennen hoor dat platte landschap na negen weken prachtige bergen om je heen. Maar het is fijn om weer thuis te zijn. In de aankomst hal stonden opa Jan en oma Greet samen met opa Sjoerd en oma Nanda op ons te wachten. En omdat Macky ook bij ons in het vliegtuig zat hadden wij de eer om ook opgewacht te worden door Arnold en kids. Maar laten we bij het begin beginnen..........

Daniel had ons op 28 maart om 07:15 opgehaald zodat wij niet al te lang hoefde te wachten op het vliegveld. Nadat alles ingecheckt was moesten we nog even belasting betalen en toen konden we de douane door. Dat ging super simpel en voor we het wisten zaten we in het vliegtuig op weg naar Santa Cruz waar Macky bij ons zou instappen. Romey vond het allemaal wel spannend maar gaf geen kik toen we de lucht ingingen of toen we weer daalden. Ze vond het wel leuk om uit het raam te kijken lekker bij papa op schoot. Het was een klein uurtje vliegen en toen waren wij er al. Toen we de poort uitkwamen stonden Macky en Ines al driftig te zwaaien en te roepen dat wij moesten opschieten. Er waren kopieen nodig van onze papieren en omdat Ines het vliegtuig naar La Paz moest halen was het van belang dat dit snel gebeurde. Nadat Ines Macky had verteld wat waar moest worden afgegeven en wie wat mocht inkijken namen wij afscheid van onze Madame Ines. 

Vervolgens gingen we door naar de douane van Santa Cruz, nou dat hebben we geweten. Het begon allemaal lekker, de betreffende beamte nam wat documenten uit de map en toen konden wij door naar de paspoortcontrole nr.2. Daar werden alle paspoorten 3 x bekeken en ook Romey's identiteitskaart en paspoort werden doorgelicht, het leek goed te gaan toen de politieman aan het einde van de balie ook nog even wilde kijken. Onze ervaring met groene mannetjes was al niet zo goed en deze maakte het er niet beter op. Hij wilde dat wij de fotokopieen ook gingen legaliseren, hoezo alles is al gelegaliseerd als het inmiddels niet 3 x gelegaliseerd is (wat een stempels en zegels zitten er op die papieren....)Ondertussen had Macky Ines maar gebeld want deze groene kikker deed wel heel erg zijn best om moeilijk te doen. Dion moest de originele papieren maar laten zien maar die mochten ze onder geen beding houden daar hadden ze geen recht op. Dus Dion het hele pakket uit zijn tas gehaald en aan onze groene pennenlikker gegeven. Ondertussen was er een dame van Aerosur naast mij komen staan die in goed engels vroeg of ze misschien kon helpen. Wij de situatie uitgelegd en zij was er al snel klaar mee, uiteindelijk kregen we alles weer terug en konden we door naar de narcotica controle. Ach het was weer een gevuld half uurtje verspilde tijd maar we waren weer een stap dichterbij het vliegtuig.
De man van Narcotica had geen problemen met Romey en mij maar Dion stond bij een andere man en die wilde al onze paspoorten zien. Goed geen probleem hier zijn ze, kunnen we dan nu door????? Nee dus, ook deze meneer wilde even laten zien hoe gewichtig hij eigenlijk was en vroeg of Romey geadopteerd was, sorry wat???????? Lijkt mij vrij duidelijk dat ze dat is aangezien ze nu niet echt op Dion en mij lijkt...maar goed wat is dan het probleem? Nou dan wilde hij ook wel de papieren zien, goed om te voorkomen dat we weer een half uur konden gaan wachten nam ik de gok door te zeggen dat alles net door Immigratie was goedgekeurd. Hij begon nog wat te vragen maar daarvoor was gelukkig mijn Spaans niet toereikend en konden we alsnog doorlopen. Romey heeft dit alles gewoon doorlopen onder het genot van een snoepje en het handje klap van een andere Narcotica agent, ze heeft geen protestkik afgegeven. 

Eindelijk was daar dan de gate en konden we gelijk doorlopen naar het vliegtuig. Nog eenmaal rondkijken naar het mooie Bolivia en toen was het tijd voor de 2e vuurdoop van Romey. Die heeft heerlijk tussen ons in gezeten op haar eigen stoel en vond het wel spannend (ze pakte wel steeds onze handen vast) maar genoot ook wel van het vliegen. Geen problemen met oren gelukkig dus dat ging prima, alleen met landen in Sao Paolo gaf ze aan dat haar oortje au deed maar dit was heel kort en eenmaal op de luchthaven hoorde wij haar niet meer. We hebben geprobeerd een upgrade te doen naar Business Class maar dat is helaas niet gelukt, het hele verhaal daarover bespaar ik jullie maar want dan wordt het een hele lange blog. Laten we het er maar op houden dat KLM geen punten scoorde hiermee.....

Na 4,5 uur wachten op de luchthaven was het eindelijk tijd voor de 11 uur durende vlucht naar Amsterdam. Wij waren heel benieuwd of Romey dat ook nog leuk zou vinden maar ze vond het prima, in tegenstelling tot een baby een paar rijen achter ons die bijna 6 uur heeft gejankt....ja daar wordt je als mede passagier ook niet blij van kan ik jullie melden. Maar goed onze dame is in slaap gevallen en heeft ruim 6 uur geslapen en de rest van de tijd heeft ze een beetje film gekeken in haar stoel en wat gehangen. Ze is de stoel niet af geweest en dat vind ik best knap want het is een beste zit....Wij hebben niet veel geslapen aangezien Romey nogal veel beweegt in haar slaap en zo ons dus iedere keer wakker schopte en draaide. Geeft niet ben al lang blij dat ze zo makkelijk door de vluchten heen kwam. 

En uiteindelijk was daar dan de aankomst. Iedereen helemaal blij dat we er weer waren en Romey helemaal gelukkig want oma Greet en opa Jan hadden een knuffel Winnie de Pooh meegenomen en van opa Sjoerd en oma Nanda kreeg ze een mooie helium ballon met Pooh en zijn vriendjes erop. Nou dat kon niet meer stuk aangezien Pooh toch wel een favorietje is bij Romey. Opa Jan en oma Greet kregen ook gelijk een kusje en opa kon haar meteen bij de hand meenemen naar het restaurant om koffie te gaan drinken, ze keek gelukkig nog wel even om of wij het wel goed vonden dat is wel een pluspunt anders gaat ze zo met iedereen mee en dat is nu niet de bedoeling. Het is wel opvallend dat iedereen met wie wij geskyped hebben de afgelopen weken ook echt geen vreemde voor haar is ze herkent ze echt.

Na de koffie dan op naar huis waar de rest van de familie zou wachten. Daar was binnen alles mooi versierd en stonden de kinderen (kyvon, kelson, kenoa, maaike, ilse en renske) mooi op een rijtje buiten te wachten. Allemaal goed door hun mama en papa geinstrueerd dat ze zich niet gelijk op Romey mochten storten maar dat ze moesten afwachten wat Romey ging doen. Nou die ging tegen alle verwachtingen in gelijk alle kinderen een kusje geven. Ze stapte de auto uit, keek het rijtje eens aan en zei vervolgens: Hee (net alsof ze iedereen gelijk herkende) stapte op Renske af en begon een kusjes knuffel te geven. Zo ging ze ze allemaal af en wij stonden allemaal perplex toe te kijken. Ik had wel verwacht dat ze sociaal zou zijn maar dat ze gelijk zo goed wist dat dit goed was had ik niet verwacht. Je zag de grotere kinderen ook echt zo kijken van: ok mag ik nu wel terugkussen of niet??? want mama heeft gezegd dat ik rustig aan moest doen. Het was heel aandoenlijk om te zien.

Binnen was alles ROZE en gezellig overal kaarsjes aan en natuurlijk roze gebakjes..... De kinderen ontfermde zich gelijk over Romey die zich gelijk een prinsesje voelde en zich ook zo begon te gedragen....ze ging gek doen, waardoor ze de lachers op haar hand had en de andere kinderen vonden het helemaal geweldig. Natuurlijk waren er ook kadootjes voor haar en is ze echt schandalig verwend door iedereen, waarvoor nogmaals dank!!!!! Het was zo veel dat ze op een bepaald moment niet meer wist waar ze moest kijken. Het feest was helemaal af toen er een taartje met 3 kaarsjes kwam en iedereen lang zal zij leven begon te zingen........ze heeft haar verjaardag nog eens ruim over gedaan in Nederland.
Nadat iedereen weg was moesten de koffers uitgepakt worden en begon het fijne wassen van de hele stapel kleren. Nou is het wassen nog niet het ergste maar daarna is het strijken geblazen. Ondertussen maar een broodje ei gegeten en toen kwamen ome Roy, tante Joyce en Robin Jade en Maxime nog even langs. Weer gek doen en spelen en weer een kadootje, het kon niet op!!!!
Toen die weg waren kwam oom Iwan nog even spieken want dit moest overdag werken en kon niet eerder komen en ook die nam weer een kadootje mee, dus Romey wist niet hoe snel ze dat kadootje moest inpikken (je weet maar nooit of er iemand komt die het afpakt hahaha). 

Na alle bezoeken nog maar even gauw in bad en daarna naar bed. Dat ging niet echt van een leien dakje, denk dat de hele vlucht, de aankomst en alle visite een beetje teveel van het goede was dus was het janken, janken en nog eens janken. Uiteindelijk na 2 uur huilen geblazen was het stil en was mama ook wel toe aan een borrel want ik kreeg haar maar niet stil. De volgend ochtend moesten we haar om 9 uur wakker maken omdat we naar Burgerzaken moesten om haar in te schrijven. Daar aangekomen kwam er weer een meterslang formulier wat moest worden ingevuld (NEE NIET WEER......) en kon het maximaal 4 weken duren voor ze helemaal geregistreerd was (4 weken????heb ik het verkeerde vliegtuig genomen?????ben toch in Nederland????ok we wachten wel) ze gingen proberen het sneller te doen (zou fijn zijn aangezien ik haar nu ook niet kan inschrijven bij de ziektekostenverzekeraar en meer van dat soort dingen) Daarna nog even boodschappen doen bij de AH, lekker hoor zo'n ruim gesorteerde supermarkt en toen was het tijd om papa naar het werk te brengen.

Gauw even spieken in de winkel en iedereen gedag zeggen en toen vlug weer naar huis want oma Greet zou nog even komen. Romey heeft heerlijk gespeeld met haar Nijntje Thee servies en wij hebben genoten van haar tijdens onze thee. Als eerste avondmaal had ik maar pasta bolognese gemaakt omdat ik wist dat ze dat lekker vind en het ging er ook prima in. Ze heeft lekker gegeten, ging zonder morren in bad maar toen het bed in zicht kwam was het weer janken geblazen. Weer 2 uur gezeten en vervolgens haar de hele nacht niet meer gehoord.

Dinsdag morgen zouden we even naar de winkel gaan om wat langer te blijven en iedereen even dag te zeggen. Romey vond het allemaal prima. Bloemen halen voor tante Boukje want die had 9 weken voor de post en het huis gezorgd en dat mocht Romey dan brengen. Tegen de tijd dat ze bij tante Boukje was moest mama dat maar afgeven maar dat mocht de pret niet drukken. Na het bezoek aan de winkel was het tijd voor een middagslaapje want ze viel zo wat om.......en ja hoor bed kwam in zicht en janken maar....gelukkig viel ze vlot in slaap en heeft ze heerlijk 2 uur geslapen en was ze er weer helemaal bij toen oma Nanda kwam. Lekker gespeeld en 's avonds ook zo maar een bord andijvie stamppot gegeten. Weliswaar met een klein beetje appelmoes er door maar het bord ging netjes leeg......... goed hoor het is toch heel ander eten!!!! Douchen en op naar bed.......en weer janken maar een stuk korter als de avonden ervoor.....we zaten om kwart over 8 aan de koffie dus dat viel mee.

Vannacht is ze even wakker geweest maar ik kon haar gelijk weer instoppen en laten doorslapen en daarna heb ik haar niet meer gehoord. De hele dag vandaag lekker gespeeld en even naar de Loods geweest om te kijken bij het nieuwe pand wat ze aan het bouwen zijn. Ook daar vond ze het helemaal leuk met iedereen en op de terugweg naar huis dacht ik dat ze mooi even in slaap zou vallen maar dat ging niet door. Toen ik zei: wil je even slapen, wil je naar bed wist ze niet hoe hard ze nee moest zeggen dus ze is de hele dag op geweest. Vanmiddag kwamen opa Jan en oma Greet nog even samen met mijn oma (Romey's overgrootoma ) en heeft ze ons allemaal voorzien van Nijntjes thee......daarna nog even boodschappen gedaan en toen we thuiskwamen wilde ze gelijk eten. Daar gaat ze ook om vragen net als om drinken dus dat is een goed teken (nee ze krijgt gewoon 3x per dag te eten dus doet dit niet omdat ze ondervoed is of zo.....) Vanavond zaten we net aan de kip kerrie toen oom Iwan, tante Nicole, kelson en kenoa even langskwamen om iets op te halen. Ondanks alle afleiding heeft ze goed gegeten en daarna is ze met Kenoa en Kelson gaan spelen (lief om te zien dat ze dan de hand van kenoa pakt om haar ergens heen te brengen) daarna nog even met allebei in de tuin rondgerend en toen gingen ze weer. 

Wij hebben Romey daarna in bad gedaan en toen was het helaas voor haar weer bedtijd.......en ja weer huilen. Ze komt lachend de badkamer uit, mocht nog even mee naar beneden om tv te kijken en gaat jammerend weer naar boven omdat ze naar bed moet. Moet zeggen de weerstand wordt langzaam minder en het huilen met krokodillentranen duurt ook steeds korter. Ze blijft beter liggen en als het muziekpaardje aangaat is ze vrij vlot daarna zo moe van het huilen dat ze ophoud en in slaap valt........ ach het hoort erbij, er gebeurd iedere dag zo ontzettend veel en het grootste euvel is volgens ons dat zij boven slaapt en dat zij weet dat wij beneden liggen. Een stukje verder weg dus als dat het in het hotel was, maar ze zal er ongetwijfeld wel aan wennen.

Tot zo ver de blog van ons, dit is dan echt de laatste!!!! Iedereen bedankt voor het lezen en reageren en wie weet komt er ooit nog een 2e kindje bij en gaan we weer bloggen.......je weet het maar nooit 

vrijdag 27 maart 2009

vrijdag 27 maart 2009

Na een wat onrustige nacht vanmorgen Romey uit bed gehaald onder het "genot" van het lang zal ze leven van haar papa en mama. We hadden de slaapkamer versierd met ballonnen en dat was al helemaal goed voor haar, ze wist niet waar ze kijken moest van geluk. Toen ze ook nog een kadootje kreeg was het helemaal top!!!! Daarna naar beneden om lekker te ontbijten en toen was het tijd om de ambassade te bellen. Jose was wat vroeger gekomen zodat hij kon bellen aangezien ons Spaans het niet gaat redden als er een lang antwoord komt. Tot onze grote verbazing begrepen wij dat onze papieren klaar waren....hoezo klaar???? dit hadden we niet verwacht dus voor de zekerheid maar even gevraagd of het echt het LP was of niet??? Ook daar kon Jose beverstigend op antwoorden al keek hij ons aan wat is in hemelsnaam een LP???

Ok dus we gaan naar huis!!! Beetje ongeloof was er nog wel maar Jose had de telefoniste verteld dat wij er met 15 minuten aan zouden komen, dus hup tas mee, paspoorten mee (je weet maar nooit) en op naar de consul. Daar was alleen de technische man aanwezig maar die heeft ons de LP gegeven en wij moesten nog even op 2 kopieen onze namen handtekeningen en paspoortnummers invullen en klaar waren we. De hele stapel met gelegaliseerde en vertaalde documenten mochten we ook meenemen dus gauw wegwezen daar........

Gauw kadootjes voor Ines, Franck en Christine en Jose kopen en toen op naar het hotel. Omdat we nu echt alles hebben durfden we eindelijk onze ouders te bellen dat wij naar huis komen. Allemaal hartstikke blij natuurlijk (gelukkig maar anders kunnen we beter hier blijven hahahaha). Jose was ook blij voor ons maar heeft het er wel moeilijk mee dat wij gaan omdat we zoveel lol samen hebben. Hij begrijpt dat wij graag naar huis willen maar hij had ons graag nog even hier gehouden. Goed om even bij te komen maar even een cappuccino in de tuin bij het zwembad. Romey nog even zwemmen met haar nieuwe Winnie de Pooh bandjes (groot succes Pooh krijgt tijdens het zwemmen regelmatig een kusje) en daarna was het tijd om naar bed te gaan. Dan kon mama even de koffers pakken en Romey beetje bijslapen voor haar feestje. Nou vergeet het maar ik heb de hele trukendoos open gegooit maar madame ging niet slapen. Goed dan maar eruit en loop maar wat rond....

Inmiddels was het half 4 en toen wij beneden kwamen waren Annemaria, Annelies, Mijael en Ariel er al. Die hadden toch een berg kadootjes meegenomen dat was niet normaal meer. Dus met zijn 3en alles uitpakken en wij maar filmen en foto's maken. Daarna druppelde langzaam iedereen binnen, Franck en Christine, Sandra de advocate, Daniel de man van Ines, Peruaanse Christine en als laatst de familie van Jose. We hebben heerlijk gebarbequed Jose had echt super lekker vlees gehaald allen kon het hele weeshuis wel mee-eten zoveel was er nog over. Gelukkig was het weer ook mooi, Romey heeft zelfs nog even samen met mama, Annemaria en Ariel en Mijael gezwommen. Moet zeggen snap nu waarom de jongetjes zoveel moeite hebben met zwemles en de meiden er zo doorheen fietsen. Ze komen alledrie uit hetzelfde tehuis, hebben nooit gezwommen (althans bijna nooit) en Romey heeft binnen een ochtend door hoe het werkt en Ariel en Mijael zijn A.banger in het water en B. doen hun benen niet naar beneden waardoor ze of voorover kieperen of achter op hun rug terecht komen. Laten we zeggen dat daar nog wel wat werk inzit voordat die zwemmen zoals Romey nu doet. Die ging natuurlijk even imponeren door haar hoofd onder water te doen rondjes te draaien enz., hoezo ik ben jonger, ik versla jullie allebei!

Het was een gezellig verjaardagsfeestje en de vrouw van Jose had ook nog een mooie taart gemaakt met 3 kaarsjes en die heeft Romey netjes uitgeblazen nadat wij met zijn allen voor haar hadden gezongen. Heb wel het idee dat ze het leuk vond, of ze ook snapt dat ze jarig was ???????
Doet er niet toe het was leuk en we hebben op een leuke manier afscheid kunnen nemen van iedereen, op Ines na dan maar die zien we morgen in Santa Cruz wel net als Macky die met ons mee terug vliegt naar Nederland. Nu gauw naar bed want morgen worden we om 07:15 opgehaald door Daniel die ons naar het vliegveld brengt.

Wat ik graag nog even kwijt wil is het volgende: Ik snap dat iedereen reuze benieuwd is naar Romey en haar het liefst gelijk wil zien en wil knuffelen. Maar omdat het heel belangrijk is dat Romey de tijd krijgt om te wennen aan haar nieuwe leven en omgeving houden wij voorlopig nog even de deur op slot. Niet omdat we jullie niet willen laten genieten van deze dame maar omdat zij echt even tijd nodig heeft om te wennen. Wij hopen dat jullie hier begrip voor hebben en als Romey gewend is zijn jullie van harte welkom om haar te bezoeken. Ook dan kan het nog zo zijn dat Romey niet op schoot wil zitten of geknuffeld wil worden, laat haar dan maar gewoon gaan het komt vanzelf wel goed (Stel je eens voor dat mensen die je niet kent ineens aan jou gaan zitten en je willen kussen en knuffelen en optillen, nou ik weet wel dat ik dan ook de boot zou afhouden en zo is het voor Romey ook). Daarnaast wil ik iedereen bedanken voor alle reacties in de afgelopen 9 weken. Wij vonden het heel leuk om ze te krijgen en te lezen net zoals veel van jullie het leuk vonden om de blog van en over Romey te lezen. Sommige reacties waren hartverwarmend en andere grappig (bedankt KNABBEL?????) maar allemaal waren ze voor ons speciaal, nogmaals bedankt daarvoor!!!!!

Nu rijst natuurlijk de vraag, ga ik thuis verder met de blog......geen idee, ben na 9 weken wel een beetje blog moe maar ik weet dat er heel veel mensen zijn die graag nog even doorlezen. Kan met zekerheid zeggen dat er dit weekend zeker weten geen blog meer komt omdat we aan het reizen zijn dan. Misschien maandag nadat we bij Burgerzaken zijn geweest om Romey in te laten schrijven als "echte hollandse" maar ik beloof niks. Zal in ieder geval nog wel een blog maken over onze thuiskomst maar wanneer die verschijnt daar doe ik nog geen uitspraken over....
Iedereen bedankt en tot gauw, heel veel liefs vanuit een mooi, soms heftig, maar ook hartverwarmend Bolivia het was 9 weken living la vida loca maar het was het zeker weten waard!!!!

liefs, Jorna, Dion en Romey

donderdag 26 maart 2009

donderdag 26 maart 2009

De dag begon met een gezellig ontbijt samen met Macky. Daarna gingen wij naar de consul waar wij om 11 uur verwacht werden. Eenmaal daar aangekomen bleek de consul er nog niet te zijn en moesten wij wachten. Ik dacht allemaal gestempelde papieren te zien die voor Romey waren, maar begin zo langzamerhand te denken dat ik dingen WIL zien. 

Uiteindelijk kwam de consul en die was een behoorlijk beetje gepikeerd omdat hij gepasseerd was bij een besluit wat dus afgelopen nacht (bij jullie dag) was genomen. Gisteren waren Macky en Ines op de ambassade geweest en naar aanleiding daarvan had het ministerie van buitenlandse zaken en de ambassade besloten dat Romey een noodpaspoort zou krijgen in plaats van een LP (kort het maar af want wordt knettergek van dit woord) met andere woorden jullie kunnen op zijn vroegst volgende week dinsdag weg als je geluk hebt. Dus ik gelijk eroverheen en als we ongeluk hebben: woensdag. Goed hier zaten we niet op te wachten en wij voelde wel dat hij echt een beetje geirriteerd was maar he, wij hadden dat gesprek niet gevoerd. Ik vroeg aan hem wat gaan we hier aan doen, en volgens hem viel er niks aan te doen. Wij stonden net op het punt om maar naar het hotel te gaan om het noodnr. van de NAS te gaan bellen toen daar ineens Daniel en Macky verschenen.

Dus wij het hele verhaal uitgelegd en ondertussen was de consul toch maar aan het bellen geslagen. Het heeft even geduurd maar het heeft als resultaat gehad dat wij toch een LP voor Romey krijgen en dat die papieren dus vandaag (en dus niet zoals ze zeiden gisteren al was gebeurd)naar Lima gemaild werden. Goed toen nog even 6 keer hetzelfde formulier invullen (hoezo kopieerapparaat????)en als vandaag het accoord vanuit Lima zou komen kon de LP gemaakt worden.  Uiteindelijk waren we om 1 uur terug in het hotel en zijn we maar met Macky samen gaan lunchen.
Ondertussen geregeld dat Christine ons kwam ophalen en dat we dan eerst melkpoeder gingen halen voor het weeshuis en dat we daarna naar het weeshuis gingen om afscheid te nemen. Peruaanse Christine had ons van de week gebeld dat zij 22 mobiele kindertelefoontjes had gekocht en die wilde we graag geven als Dolly (de niet zo leuke verzorgster) aan het werk was zodat ze ff helemaal gek van al die kinderen zou worden. Zeg maar: wij nemen wraak voor al die momenten dat ze niet leuk is tegen de kinderen!!!!! Dus wij Peruaanse Christine gebeld dat we er om 3 uur waren. Die ging spijbelen van school om dit te filmen maar vroeg mij of ik ze dan wilde uitdelen en wilde doen of ze van ons waren want zij was bang dat het anders consequenties zou hebben voor haar stage. Nou dat doen wij wel, dus toen wij aankwamen heb ik gauw de telefoontjes in mijn tas gedaan en zijn we naar binnen gegaan. 
Het duurde even voordat alle kinderen in de zaal zaten en toen heb ik Christine laten vragen aan Dolly of ik de kadootjes mocht uitdelen, Dion zei er gelijk bij zeg maar dat het vast voor de verjaardag van Romey is morgen dus dat hebben we gedaan. Nou het was een doorslaand succes, 21 kinderen met een mobieltje waar licht in zit en waar geluid uitkomt, helemaal geweldig. Je had ze moeten zien, alle leidsters kwamen af op de herrie en moesten vreselijk lachen. Macky kwam later binnen en die kon gelijk met iedereen gaan bellen en kon de grap van onze "wraak" wel inzien. Moet zeggen Dolly vatte het sportief op maar ik ben stik nieuwsgierig of vanavond niet alle telefoontjes op miraculeuze wijze gaan verdwijnen hahahaha.
Romey vond het allemaal wel leuk en voelde zich wel heel wat toen zij iedereen een telefoontje mocht geven maar na een tijdje had ze het wel gezien. We zijn ook na een klein uurtje vertrokken nadat we iedereen dag hadden gezegd die aanwezig was. Gelukkig komen morgen Mijael en Ariel nog op het feestje van Romey. Wat wel heel leuk was toen we gingen gaf Mijael Romey een kus en toen ineens wilde alle kinderen haar een kus geven, dat was even een beetje te veel van het goede voor onze kleine dame dus hebben we maar goed gezwaaid.
Terug in het hotel was het inmiddels bijna half 5 en hebben we de receptionist de consul laten bellen om te horen of er al wat bekend was. Dat was er niet en zodra ze wat hoorde zouden ze ons bellen. Het is nu inmiddels negen uur hier en tot op heden geen belletje. We gaan nu morgen gelijk om 9 uur bellen en vragen wat de stand van zaken is en wat het plan is en anders moeten we om 11 uur onze vluchten gaan annuleren en verzetten......

Macky belde ook nog dat ze er weer was dus zijn we met zijn allen in de tuin wat gaan drinken (sorry Arnold wij hebben Macky van het werk gehouden hahahaha) Daniel kwam Macky om 7 uur ophalen dus die hebben we uitgezwaaid en toen we in de lobby stonden te wachten vroeg Jose of wij zin hadden in kaasfondue, goed Macky wilde accuut de vlucht annuleren en ik kan met recht zeggen: Je hebt een verdomd goeie kaasfondue gemist Macky!!!!!!!
Na het uitzwaaien zijn wij nog even naar boven gegaan want we konden niet gelijk aanschuiven. Daarna lekker gegeten en onze kleine dame is zo ontzettend moe dat die tijdens het eten haast haar ogen niet open kon houden, de helft van het bord rijst zat tussen de kleren terwijl ze normaal toch aardig netjes eet. Die ligt nu inmiddels op 1 oor en wordt morgen wakker als de JARIGE JOB!!!! 3 jaar al weer, nou vandaag was het alvast: ik ben drie, en doe het nie want luisteren was niet echt aan de orde vandaag (hoezo ik test even uit of jullie ook streng zijn als Macky erbij is). Nou dat antwoord weet ze inmiddels wel dus wie weet gaat het morgen weer goed.

Wij gaan proberen te slapen zonder kriebels in de buik en gaan heel hard hopen dat we morgenochtend goed nieuws krijgen en zo niet dan gaan we met Jose de vluchten van Aerosur hier omzetten en bellen we Angela van het reisburo om onze KLM vlucht om te zetten. Moet zeggen dat ik meer het gevoel heb dat het daar op uitdraait dan dat we zaterdag vliegen....hasta manana

woensdag 25 maart 2009

woensdag 25 maart 2009

Er zijn van die dagen dat je beter in bed kan blijven liggen met de dekens heeeeeeeeeeeeeel erg over je hoofd heengetrokken, nou vandaag was zo´n dag. We stonden net op het punt om naar de Consul te gaan toen Macky belde (van de Nederlandse Adoptie Stichting) zij was in La Paz en had onze blog gelezen en het bleek allemaal even anders in elkaar te zitten dan wij dachten.

Het was dus helemaal niet zo dat de CC vanmorgen bij de post zat, dit waren andere gelegaliseerde papieren die ook belangrijk waren maar waar het consulaat niets aan had. Met andere woorden Franck had ons blij gemaakt met niks.........tot 20 tellen helpt dan zelfs niet. Maar goed misschien zou het nog in de loop van de dag gaan loskomen en dan kon Macky het meenemen als ze vanavond kwam. Goed de stemming was inmiddels al tot het nulpunt gedaalt en toen wij buiten bij het consulaat stonden en Franck er niet was en ook niet zijn mobiel opnam kwam de stoom langzaam uit mijn oren. Ik was pissed en niet zo´n beetje ook. Omdat de consul ook gewoon Nederlands spreekt besloten we zelf maar naar boven te gaan. En wie zat daar....Franck....dikke verontschuldigingen voor alles.....ja wat moet je dan, dus maar geprobeerd mijn ogen te laten lachen maar het ging niet van harte. Helemaal niet meer toen de secretaresse van de consul zei dat Romey helemaal geen paspoort nodig had en dat het hebben van 2 nationaliteiten wel eens een probleem kon geven op het vliegveld. Ik heb alleen Dion maar aangekeken en dacht wegwezen hier voor ik plof....Franck ondertussen weer Ines bellen en volgens die moest Romey wel een paspoort (ze bleek achteraf gelijk te hebben)...wij hadden allebei zoiets van wat gaan we nu doen. Zonder de CC konden de papieren niet naar Lima en Lima moet accoord geven.


Wat wij begrepen kan dat 1,2,3 of meer dagen duren nadat je de papieren hebt opgestuurt, nou vertel ons dan maar wanneer we weg kunnen. Dat kan dus niemand. We waren er even helemaal klaar mee en zijn gaan shoppen, Romey heeft nu ook Adidas gympen en verder konden we niks leuks voor haar vinden. Denk dat het ook kwam omdat we allebei ons hoofd er niet bij hadden, je loopt ondertussen toch steeds te denken en te puzzelen wat als , en wat als. Uiteindelijk zijn we maar terug gegaan naar het hotel om daar tegen Jose onze gal te spuwen over alles.


Vanmiddag belde Macky dat de CC er was en dat zij hem zou faxen naar het consulaat. Ik blij (Dion was net sporten en Romey lag te pitten dus ff lekker gillen zat er niet in) en gelijk Franck gebeld of we konden checken of het consulaat de fax had ontvangen. Franck belde een half uur later op met de mededeling dat het ok was, Ines had het gechecked en het was er, maar de secretaresse was lunchen dus toen ik vroeg wie het dan bevestigd had wist hij het ook niet. Het zat mij niet lekker en toen Dion net terug was kwam Jose de computer terugbrengen en heb ik hem gevraagd om het consulaat te bellen. Gelukkig maar dat ik dit heb gedaan want ze miste de laatste pagina van de fax en konden dus nog niks opsturen......begin zo langzamerhand te geloven dat het woordje UNBOLIVIABLE niet meer de lading dekt...wat een puinhoop is het hier....


De telefoon van Ines werkte niet dus Franck maar gebeld en ook maar even het noodnr. van de NAS gebeld want we hadden die laatste pagina nodig willen we een kans maken om toch nog zaterdag weg te gaan. Gelukkig hebben wij Jose en die heeft ieder half uur gebeld met het consulaat (hij had vroeger een apple-store en in het consulaat zit ook een internet provider dus hij kende de secretaresse en de techneut daar) en uiteindelijk kregen wij de bevestiging dat alles binnen is en weg gaat vandaag. Goed, dan is het nu duimen dat wij morgen of vrijdag de bevestiging krijgen, de secretaresse heeft alles klaargemaakt dus als de bevestigings E-mail er is kunnen we de Laissez-Passer halen en kunnen we naar huis, flink doorduimen nu. Morgen om 11 uur hebben we een afspraak bij de consul dus wie weet kan die ons nu uitleggen of de ambassade van Nederland nu Ja moet zeggen of de Centrale Autoriteiten van Bolivia. Wij zijn de draad een beetje kwijt.


Dat hadden we dus gehad en nu konden we dan op voor het ophalen van Romey´s paspoort wat ze dus wel nodig blijkt te hebben. Gelukkig maar anders hadden we ons daar zitten opvreten voor niks gisteren. Toen wij aankwamen bij Immigratie stond er al een behoorlijke rij en Franck had ons verteld dat het zo kon zijn dat ze om een papier zouden vragen wat Macky vanavond meeneemt als ze hier komt. Als ze daar om zouden vragen hadden we een probleem , ach what´s new!!!! Ze halen van te voren de nrs op en roepen dan netjes op volgorde af, dus we waren redelijk snel aan de beurt en .......geen vraag om het papier...dus Dion tekenen...nrs controleren en vooral gauw wegwezen daar......


Nu maar hopen dat we morgen ochtend goed bericht krijgen als we bij de consul zitten dan vergeten we heel gauw maar dat we dit allemaal hebben doorstaan. Moet zeggen dit soort dagen moet je niet te vaak hebben want dat is niet goed voor je gezondheid. Vanavond gaan we maar aan de Vino Blanco met Macky en hopen dan dat de afloop morgen ook gevierd kan worden met Vino Blanco........

dinsdag 24 maart 2009

dinsdag 24 maart 2009

Wat een dag, het is maar goed dat de kapster mijn haar 4 weken geleden goed in de verf heeft gezet anders had ik vandaag totaal grijs uitgeslagen. Echt onvoorstelbaar....maar laten we bij het begin beginnen. Het was een rustige morgen en we zaten net aan de cappuccino en de chocolate Romey (is gestoomde melk met chocolade zodat het lijkt of zij ook een cappuccino drinkt) toen Franck belde of wij in het hotel waren. Nu waren we net terug van onze wandeling dus het antwoord was JA. Hij zou er met 5 minuten zijn want gisteren was hij iemand tegengekomen die weer een agent kende die de identiteitskaart van Romey wel binnen 1 dag kon legaliseren tegen een kleine vergoeding. OK wij gauw de kaart van Romey gehaald en Franck was er gelijk daarna. Het was inmiddels half 12/12 uur toen hij bij ons was om de papieren op te halen.
Om 12:30 ging de telefoon weer dat Franck ons kwam halen want de agente wilde ons zien en had een duimafdruk van Romey nodig. Ok dan, geen lunch maar op naar de agente. Daar aangekomen konden we vrijwel gelijk naar binnen, Romey moest een duimafdruk zetten en ondertussen drukte Franck 20 Boliviano's onder de tafel. De agente begon mooi met het typen van het document maar halverwege liep ze weg en moest Franck mee want ze wilde meer geld hebben dus hup nog 30 Bolviano's en de deal was klaar. De hoofdagent moest nog even tekenen en wij konden op naar het ons welbekende kantoor van immigratie om het paspoort van Romey aan te vragen. Inmiddels was het 13:15 en dan is iedereen lunchen dus konden we nergens terecht. Wij zijn ook maar gaan lunchen bij Globos, kon Romey nog even spelen en om 14:30 zijn we op pad gegaan naar het gerechtsgebouw om het " je mag over Bolivia vliegen" document op te halen. Alleen dat was nog niet klaar dus weer even wachten en uiteindelijk meenemen en wegwezen......

Op naar Immigratie, inmiddels hadden we begrepen dat onze CC nog niet binnen was maar misschien morgen. Goed dat was even een domper, maar eigenlijk ook niet omdat we het ook niet verwacht hadden maar toch.......
Bij Immigratie deed de computer het niet en hadden we nr 39 het kon wel ruim een uur duren zeiden ze. Goed, wat mot dat mot dus even doorbijten het is voor een goed doel. Maar hoe hou je een meisje van bijna 3 zoet in een kamer waar niks mag.....geen idee maar het is gelukt.En ik vind het heel knap ze heeft het volgehouden zonder klieren tot het einde van de rit. Uiteindelijk waren we aan de beurt en natuurlijk moesten we daarna weer naar een hokje om iets te laten legaliseren, wat dan in een ander hokje weer betaald moest worden, waar het inmiddels zo druk was dat we in tijdnood kwamen. Gelukkig werkte er iemand in het betaalhokje die snel kon werken en ons dossier meegaf, eindelijk eens iemand die mee denkt!!!!

Daarna weer terug naar het hokje waar alle stempels gezet moesten worden, vervolgens door naar het hokje waar je moet betalen voor het paspoort. Ik ondertussen de fotograaf aangesproken die al weg wilde gaan maar zei dat hij zo terug kwam en ik hem via de uitgang zag verdwijnen. Goed Franck maar laten vragen waar de fotograaf was, maar die kwam net weer binnen wandelen. Dus ik Romey op de kruk gezet en gezegd dat hij moest fotograferen (het briefje wat je daarvoor nodig hebt krijg je pas als je betaald hebt dat was Dion aan het doen dus ik had nog niks......je snapt wel hoe welwillend die fotograaf was....niet dus....maar ik kan ook heeeeeeeeeeeeel dwingend zijn zeker als het inmiddels half 6 is) Dat hadden we allemaal klaar en toen moest de agente vingerafdrukken nemen, maar die was vast nieuw en had nog nooit zo'n dossier gezien dus die ging ieder blaadje controleren, wij moesten onze paspoorten laten zien en daarna kwam er nog een agent bij en moesten ze samen weg om alles te controleren.

Uiteindelijk kwamen ze terug en konden we de vingerafdrukken nemen maar daarna moesten we maar weer gaan zitten en gingen ze weer naar boven want de betreffende persoon was voor die tijd niet beschikbaar. Ik moet zeggen dat ik hem helemaal had zitten op dat moment en dan druk ik mij nog voorzichtig uit. De slogan "de politie is je beste vriend" gaat vandaag absoluut niet voor mij op (sorry Martijn, Gero), kon die groene kikkers wel wurgen. Waar ik nog het meest kwaad om kan worden is dat ze gewoon niet zeggen wat er aan de hand is en snauwen dat je maar in een hoek moet gaan zitten en je kop moet houden......tellen van 1 tot 10 helpt niet echt dan kan ik je verzekeren........GGGGGRRRR met vette hoofdletters!!!!!!!!!

Ondertussen had Franck zijn vader gebeld met de mededeling dat morgen om half 9 Franck de CC kan ophalen bij het postkantoor!!!!!!!JAJAJAJAJJAJAJAJAJAJA zoals het nu lijkt gaan we zaterdag naar huis. Wij hadden al een afspraak bij de consul morgen en nu dit nieuws bekend is hebben we afgesproken met Franck dat we er allemaal morgen om 10 uur zijn en als Franck dan werkelijk de CC heeft kunnen ze de Laissez-pazzer maken voor Romey. We duimen driftig verder!!!!!!

Maar goed terug naar onze "super-cops", die kwamen uiteindelijk ook naar beneden en we mochten met hun meelopen. Het blauwe papiertje wat we nodig hadden kregen we en die sukkel maakte ook nog de opmerking dat het zo lang duurde omdat we geen kip voor hem hadden meegenomen......een kip?????hoe wil je hem hebben dacht ik,  zal maar niet uitleggen waar ik vond dat hij die kip kon stoppen want er lezen ook kinderen mee.......
Goed morgen om half 6 kunnen we het paspoort en de identiteitskaart van Romey ophalen en als dan werkelijk de CC binnen is en de Laisser-pazzer klaar is dan vergeten we dit alles maar gauw en gaan we nog genieten van 2 dagen Bolivia.

We waren om 18:15 terug in het hotel waar Romey van Cristel van de Administratie een gitaar met muziek kado kreeg. Nou dat is het helemaal natuurlijk dus tot aan het eten om 19:00 heeft ze lopen pingelen moet zeggen de hond heeft wel een knappe house sound in zich. Er zitten allemaal dieren op die flitsende geluidjes maken en gezamenlijk indrukken is ook heel leuk(wat een herrie). Wij hebben maar een borrel genomen en getoast op een goeie afloop morgen want als het morgen goed gaat dan kunnen we vrijdag met een knalfeest afscheid nemen van iedereen en zaterdagmorgen vroeg in het vliegtuig stappen naar huis......HEERLIJK!!!!!!



maandag 23 maart 2009

maandag 23 maart 2009

Het begon vanmorgen goed, lekker buiten ontbijten en daarna naar het zwembad. Helaas duurde het maar tot een uur of 12 toen betrok de lucht en werd het weer grauw en grijs. Dus gauw naar binnen, Romey op bed gelegd, Dion sporten en ik achter de computer.
Om 15:00 zou Franck ons komen halen om de identiteitskaart van Romey te gaan ophalen en daarna de legalisatie aan te vragen. Franck was mooi op tijd en wij op weg naar de "ZOO". Onderweg al dikke pret met wie we nu weer ruzie zouden gaan maken en toen we uitstapte deden we dit voor de voeten van de man die zaterdag alles moest sussen. Dat begon al goed hahahaha. Netjes in de rij en het is ook wel weer mooi om te zien hoe dat gaat.

1 Grote bak met vakjes waar dan de kaartjes in liggen, als de ambtenaar het niet kan vinden mag je ook gewoon zelf in al die bakjes kijken. Zie het al voor mij op het stadhuis: sorry mevrouw kan uw identiteitskaart niet vinden maar hier is de bak kijkt u zelf even......
Maar Romey's kaart was er en er stond inderdaad Romey op en geen Rosmery zoals op het afhaalpapiertje stond. Maar voor dat jullie nu denken dat alles van een leien dakje ging dan moeten we jullie toch teleurstellen. De klapper van de dag was namelijk dat wij pas vanaf 16:00 de kaart konden ophalen en dat het kantoor waar je de legalisatie aanvraagt om 15:00 sluit....ja dat dachten wij ook....het slaat weer nergens op!!!!

Er was even paniek bij Franck want hij had een heel schema van wat wij per dag moesten doen en omdat wij nu pas morgen kunnen legaliseren hadden we een dag vertraging en dat kwam niet goed uit. Het is namelijk zo dat morgen om 15:00 bekend is of de CC binnen is of niet, voor ons betekend dit dat wij dan weten of wij zaterdag naar huis gaan of niet, het is dus wel spannend morgen en wij houden onze vingers gekruist voor een goede afloop. Nu hebben wij vanmiddag gedaan wat wij anders morgen gingen doen, namelijk een papier halen waarop staat dat Romey mag vliegen in Bolivia ( en dat gaat dan weer gepaard met een kopie van een kopie van een kopie het is niet te geloven maar ik weet inmiddels mijn paspoortnummer ook uit mijn hoofd!!!) Dat papier gaan we morgen weer ophalen en dan gaan we de legalisatie van de identiteitskaart aanvragen en die kunnen we dan weer woensdag ophalen en dan kunnen we het paspoort gaan aanvragen.  Als morgen de CC binnen is gaan we morgen middag naar het consulaat om de Laissez-pazzer aan te vragen voor Romey en kunnen we zaterdag weg.

Ines had Franck verteld dat hij dit ons mocht vertellen en wij zijn er blij om want dan weten we tenminste of wij woensdag onze vluchten moeten gaan omzetten of niet. Morgen hebben we weer een gezellig dagje uit met de familie zoals Franck het noemt, we lachen er maar om want anders wordt je knettergek van alle bureaucratie die hier heerst. Gelukkig kunnen we goed met Franck en Christine overweg en hebben we vandaag ook weer dikke lol gehad. We zien wel hoe het loopt, in ieder geval hebben we het filmuurtje van Peruaanse Christine maar even afgezegd omdat we niet weten hoe het morgen en woensdag gaat. Als we donderdag niks hebben kan het altijd nog en anders is het jammer voor haar en ons maar dan gaat het hele feest niet door!!!

Om de zenuwen de baas te blijven hebben we onze fles rose maar mee naar boven genomen en die gaan we lekker opdrinken, dan weet IK in ieder geval dat ik lekker slaap want ik vind het wel spannend worden en dat gaat alleen maar erger worden naarmate morgen de dag vordert. Zometeen een nieuwe 24 aflevering kijken en dan lekker slapen....

zondag 22 maart 2009

zondag 22 maart 2009

Jose had voorspeld dat het zondag mooi weer zou zijn, het is niet voor niks "SUNday" eerlijk gezegd hadden wij daar een hard hoofd in aangezien het vannacht gigantisch regende!!!
Maar het begin was al goed, we konden buiten ontbijten in een flauw zonnetje. En daarna werd het langzamerhand steeds blauwer..... gelukkig

We zouden vandaag weg met Jose en zijn familie maar de grote auto die wij nodig hadden was al verhuurd dus dat ging niet door. Omdat we anders maar met zijn 4 en weg konden hadden we afgesproken dat wij vandaag in het hotel zouden blijven en dat wij met zijn allen pizza gingen eten in Sole Mio. Zo gezegd  zo gedaan, wij hebben een heerlijke dag aan het zwembad doorgebracht onder het genot van een warm zonnetje. Aan het eind van de middag nog maar even Romey naar bed gedaan omdat het vanavond wel eens wat laat kon worden.

Wij zaten keurig netjes om half 7 klaar toen Jose belde dat het wel 7 uur ging worden. Ok dan maar naar de bar, alleen was de barman verdwenen dus onze mojito ging niet door. Uiteindelijk kwam Jose dan maar alleen met Margeritha en de rest was thuis gebleven. Goed dan maar met zijn vijven naar de pizzeria. 

Onderweg daar heen had Dion Romey op zijn nek gezet en dat wilde Margeritha ook wel bij Jose. De foto hieronder laat zien hoe dat er uitzag, je kunt wel stellen dat de heren de attractie van de straat waren echt iedereen keek om. Wel grappig om te zien als je er achter aan loopt. Eenmaal bij Sole Mio aangekomen een mooi tafeltje gezocht en moet zeggen het rook al goed.
Het was goed, de pizza's die we besteld hadden waren echt heerlijk en de lambrusco wijn was ook erg lekker. Romey vond de pizza wel lekker maar begon te stralen toen de spaghetti bolognese op tafel kwam, die hadden we voor Margeritha en haar besteld om te delen. Ze heeft echt heerlijk zitten eten en het was een genot om naar haar te kijken. We hebben geprobeerd haar spaghetti te laten slurpen maar dat snapt ze nog niet (gelukkig maar dan hoeven we het haar ook niet meer af te leren hahaha) Als toetje nog even een heerlijke tiramisu naar binnen gewerkt en toen zaten we ook bommetje vol. 

Dion, Jose en Margaritha zouden nog even gaan bowlen en ik zou met Romey naar de kamer gaan om haar op bed te leggen. Maar toen we in het hotel waren belde Jose zijn vrouw dat Margaritha morgen weer op tijd naar school moest dus dat het bowlen niet doorging. Inmiddels was de barman (ook een Jose) weer boven water dus kwam de mojito er toch nog net als een lekkere cappuccino. Daarna zijn we naar de hotelkamer gegaan en hebben Romey op bed gelegd die tot op heden weigert te gaan slapen......maar goed ook dat gaat wel weer over.
Volgens Jose is het morgen weer lekker weer dus daar hopen we dan maar op.....Adios