woensdag 01 april 2009

Nee het is geen grapje, hier is de blog over de thuiskomst van Romey. We zijn zondag 29 maart 2009 om half 1 geland in het vlakke Nederland. Is wel even wennen hoor dat platte landschap na negen weken prachtige bergen om je heen. Maar het is fijn om weer thuis te zijn. In de aankomst hal stonden opa Jan en oma Greet samen met opa Sjoerd en oma Nanda op ons te wachten. En omdat Macky ook bij ons in het vliegtuig zat hadden wij de eer om ook opgewacht te worden door Arnold en kids. Maar laten we bij het begin beginnen..........

Daniel had ons op 28 maart om 07:15 opgehaald zodat wij niet al te lang hoefde te wachten op het vliegveld. Nadat alles ingecheckt was moesten we nog even belasting betalen en toen konden we de douane door. Dat ging super simpel en voor we het wisten zaten we in het vliegtuig op weg naar Santa Cruz waar Macky bij ons zou instappen. Romey vond het allemaal wel spannend maar gaf geen kik toen we de lucht ingingen of toen we weer daalden. Ze vond het wel leuk om uit het raam te kijken lekker bij papa op schoot. Het was een klein uurtje vliegen en toen waren wij er al. Toen we de poort uitkwamen stonden Macky en Ines al driftig te zwaaien en te roepen dat wij moesten opschieten. Er waren kopieen nodig van onze papieren en omdat Ines het vliegtuig naar La Paz moest halen was het van belang dat dit snel gebeurde. Nadat Ines Macky had verteld wat waar moest worden afgegeven en wie wat mocht inkijken namen wij afscheid van onze Madame Ines. 

 

Vervolgens gingen we door naar de douane van Santa Cruz, nou dat hebben we geweten. Het begon allemaal lekker, de betreffende beamte nam wat documenten uit de map en toen konden wij door naar de paspoortcontrole nr.2. Daar werden alle paspoorten 3 x bekeken en ook Romey's identiteitskaart en paspoort werden doorgelicht, het leek goed te gaan toen de politieman aan het einde van de balie ook nog even wilde kijken. Onze ervaring met groene mannetjes was al niet zo goed en deze maakte het er niet beter op. Hij wilde dat wij de fotokopieen ook gingen legaliseren, hoezo alles is al gelegaliseerd als het inmiddels niet 3 x gelegaliseerd is (wat een stempels en zegels zitten er op die papieren....)Ondertussen had Macky Ines maar gebeld want deze groene kikker deed wel heel erg zijn best om moeilijk te doen. Dion moest de originele papieren maar laten zien maar die mochten ze onder geen beding houden daar hadden ze geen recht op. Dus Dion het hele pakket uit zijn tas gehaald en aan onze groene pennenlikker gegeven. Ondertussen was er een dame van Aerosur naast mij komen staan die in goed engels vroeg of ze misschien kon helpen. Wij de situatie uitgelegd en zij was er al snel klaar mee, uiteindelijk kregen we alles weer terug en konden we door naar de narcotica controle. Ach het was weer een gevuld half uurtje verspilde tijd maar we waren weer een stap dichterbij het vliegtuig.

 

De man van Narcotica had geen problemen met Romey en mij maar Dion stond bij een andere man en die wilde al onze paspoorten zien. Goed geen probleem hier zijn ze, kunnen we dan nu door????? Nee dus, ook deze meneer wilde even laten zien hoe gewichtig hij eigenlijk was en vroeg of Romey geadopteerd was, sorry wat???????? Lijkt mij vrij duidelijk dat ze dat is aangezien ze nu niet echt op Dion en mij lijkt...maar goed wat is dan het probleem? Nou dan wilde hij ook wel de papieren zien, goed om te voorkomen dat we weer een half uur konden gaan wachten nam ik de gok door te zeggen dat alles net door Immigratie was goedgekeurd. Hij begon nog wat te vragen maar daarvoor was gelukkig mijn Spaans niet toereikend en konden we alsnog doorlopen. Romey heeft dit alles gewoon doorlopen onder het genot van een snoepje en het handje klap van een andere Narcotica agent, ze heeft geen protestkik afgegeven. 

Eindelijk was daar dan de gate en konden we gelijk doorlopen naar het vliegtuig. Nog eenmaal rondkijken naar het mooie Bolivia en toen was het tijd voor de 2e vuurdoop van Romey. Die heeft heerlijk tussen ons in gezeten op haar eigen stoel en vond het wel spannend (ze pakte wel steeds onze handen vast) maar genoot ook wel van het vliegen. Geen problemen met oren gelukkig dus dat ging prima, alleen met landen in Sao Paolo gaf ze aan dat haar oortje au deed maar dit was heel kort en eenmaal op de luchthaven hoorde wij haar niet meer. We hebben geprobeerd een upgrade te doen naar Business Class maar dat is helaas niet gelukt, het hele verhaal daarover bespaar ik jullie maar want dan wordt het een hele lange blog. Laten we het er maar op houden dat KLM geen punten scoorde hiermee.....

 

Na 4,5 uur wachten op de luchthaven was het eindelijk tijd voor de 11 uur durende vlucht naar Amsterdam. Wij waren heel benieuwd of Romey dat ook nog leuk zou vinden maar ze vond het prima, in tegenstelling tot een baby een paar rijen achter ons die bijna 6 uur heeft gejankt....ja daar wordt je als mede passagier ook niet blij van kan ik jullie melden. Maar goed onze dame is in slaap gevallen en heeft ruim 6 uur geslapen en de rest van de tijd heeft ze een beetje film gekeken in haar stoel en wat gehangen. Ze is de stoel niet af geweest en dat vind ik best knap want het is een beste zit....Wij hebben niet veel geslapen aangezien Romey nogal veel beweegt in haar slaap en zo ons dus iedere keer wakker schopte en draaide. Geeft niet ben al lang blij dat ze zo makkelijk door de vluchten heen kwam. 

En uiteindelijk was daar dan de aankomst. Iedereen helemaal blij dat we er weer waren en Romey helemaal gelukkig want oma Greet en opa Jan hadden een knuffel Winnie de Pooh meegenomen en van opa Sjoerd en oma Nanda kreeg ze een mooie helium ballon met Pooh en zijn vriendjes erop. Nou dat kon niet meer stuk aangezien Pooh toch wel een favorietje is bij Romey. Opa Jan en oma Greet kregen ook gelijk een kusje en opa kon haar meteen bij de hand meenemen naar het restaurant om koffie te gaan drinken, ze keek gelukkig nog wel even om of wij het wel goed vonden dat is wel een pluspunt anders gaat ze zo met iedereen mee en dat is nu niet de bedoeling. Het is wel opvallend dat iedereen met wie wij geskyped hebben de afgelopen weken ook echt geen vreemde voor haar is ze herkent ze echt.

Na de koffie dan op naar huis waar de rest van de familie zou wachten. Daar was binnen alles mooi versierd en stonden de kinderen (kyvon, kelson, kenoa, maaike, ilse en renske) mooi op een rijtje buiten te wachten. Allemaal goed door hun mama en papa geinstrueerd dat ze zich niet gelijk op Romey mochten storten maar dat ze moesten afwachten wat Romey ging doen. Nou die ging tegen alle verwachtingen in gelijk alle kinderen een kusje geven. Ze stapte de auto uit, keek het rijtje eens aan en zei vervolgens: Hee (net alsof ze iedereen gelijk herkende) stapte op Renske af en begon een kusjes knuffel te geven. Zo ging ze ze allemaal af en wij stonden allemaal perplex toe te kijken. Ik had wel verwacht dat ze sociaal zou zijn maar dat ze gelijk zo goed wist dat dit goed was had ik niet verwacht. Je zag de grotere kinderen ook echt zo kijken van: ok mag ik nu wel terugkussen of niet??? want mama heeft gezegd dat ik rustig aan moest doen. Het was heel aandoenlijk om te zien.

 

Binnen was alles ROZE en gezellig overal kaarsjes aan en natuurlijk roze gebakjes..... De kinderen ontfermde zich gelijk over Romey die zich gelijk een prinsesje voelde en zich ook zo begon te gedragen....ze ging gek doen, waardoor ze de lachers op haar hand had en de andere kinderen vonden het helemaal geweldig. Natuurlijk waren er ook kadootjes voor haar en is ze echt schandalig verwend door iedereen, waarvoor nogmaals dank!!!!! Het was zo veel dat ze op een bepaald moment niet meer wist waar ze moest kijken. Het feest was helemaal af toen er een taartje met 3 kaarsjes kwam en iedereen lang zal zij leven begon te zingen........ze heeft haar verjaardag nog eens ruim over gedaan in Nederland.

Nadat iedereen weg was moesten de koffers uitgepakt worden en begon het fijne wassen van de hele stapel kleren. Nou is het wassen nog niet het ergste maar daarna is het strijken geblazen. Ondertussen maar een broodje ei gegeten en toen kwamen ome Roy, tante Joyce en Robin Jade en Maxime nog even langs. Weer gek doen en spelen en weer een kadootje, het kon niet op!!!!

Toen die weg waren kwam oom Iwan nog even spieken want dit moest overdag werken en kon niet eerder komen en ook die nam weer een kadootje mee, dus Romey wist niet hoe snel ze dat kadootje moest inpikken (je weet maar nooit of er iemand komt die het afpakt hahaha). 

Na alle bezoeken nog maar even gauw in bad en daarna naar bed. Dat ging niet echt van een leien dakje, denk dat de hele vlucht, de aankomst en alle visite een beetje teveel van het goede was dus was het janken, janken en nog eens janken. Uiteindelijk na 2 uur huilen geblazen was het stil en was mama ook wel toe aan een borrel want ik kreeg haar maar niet stil. De volgend ochtend moesten we haar om 9 uur wakker maken omdat we naar Burgerzaken moesten om haar in te schrijven. Daar aangekomen kwam er weer een meterslang formulier wat moest worden ingevuld (NEE NIET WEER......) en kon het maximaal 4 weken duren voor ze helemaal geregistreerd was (4 weken????heb ik het verkeerde vliegtuig genomen?????ben toch in Nederland????ok we wachten wel) ze gingen proberen het sneller te doen (zou fijn zijn aangezien ik haar nu ook niet kan inschrijven bij de ziektekostenverzekeraar en meer van dat soort dingen) Daarna nog even boodschappen doen bij de AH, lekker hoor zo'n ruim gesorteerde supermarkt en toen was het tijd om papa naar het werk te brengen.

Gauw even spieken in de winkel en iedereen gedag zeggen en toen vlug weer naar huis want oma Greet zou nog even komen. Romey heeft heerlijk gespeeld met haar Nijntje Thee servies en wij hebben genoten van haar tijdens onze thee. Als eerste avondmaal had ik maar pasta bolognese gemaakt omdat ik wist dat ze dat lekker vind en het ging er ook prima in. Ze heeft lekker gegeten, ging zonder morren in bad maar toen het bed in zicht kwam was het weer janken geblazen. Weer 2 uur gezeten en vervolgens haar de hele nacht niet meer gehoord.

Dinsdag morgen zouden we even naar de winkel gaan om wat langer te blijven en iedereen even dag te zeggen. Romey vond het allemaal prima. Bloemen halen voor tante Boukje want die had 9 weken voor de post en het huis gezorgd en dat mocht Romey dan brengen. Tegen de tijd dat ze bij tante Boukje was moest mama dat maar afgeven maar dat mocht de pret niet drukken. Na het bezoek aan de winkel was het tijd voor een middagslaapje want ze viel zo wat om.......en ja hoor bed kwam in zicht en janken maar....gelukkig viel ze vlot in slaap en heeft ze heerlijk 2 uur geslapen en was ze er weer helemaal bij toen oma Nanda kwam. Lekker gespeeld en 's avonds ook zo maar een bord andijvie stamppot gegeten. Weliswaar met een klein beetje appelmoes er door maar het bord ging netjes leeg......... goed hoor het is toch heel ander eten!!!! Douchen en op naar bed.......en weer janken maar een stuk korter als de avonden ervoor.....we zaten om kwart over 8 aan de koffie dus dat viel mee.

Vannacht is ze even wakker geweest maar ik kon haar gelijk weer instoppen en laten doorslapen en daarna heb ik haar niet meer gehoord. De hele dag vandaag lekker gespeeld en even naar de Loods geweest om te kijken bij het nieuwe pand wat ze aan het bouwen zijn. Ook daar vond ze het helemaal leuk met iedereen en op de terugweg naar huis dacht ik dat ze mooi even in slaap zou vallen maar dat ging niet door. Toen ik zei: wil je even slapen, wil je naar bed wist ze niet hoe hard ze nee moest zeggen dus ze is de hele dag op geweest. Vanmiddag kwamen opa Jan en oma Greet nog even samen met mijn oma (Romey's overgrootoma ) en heeft ze ons allemaal voorzien van Nijntjes thee......daarna nog even boodschappen gedaan en toen we thuiskwamen wilde ze gelijk eten. Daar gaat ze ook om vragen net als om drinken dus dat is een goed teken (nee ze krijgt gewoon 3x per dag te eten dus doet dit niet omdat ze ondervoed is of zo.....) Vanavond zaten we net aan de kip kerrie toen oom Iwan, tante Nicole, kelson en kenoa even langskwamen om iets op te halen. Ondanks alle afleiding heeft ze goed gegeten en daarna is ze met Kenoa en Kelson gaan spelen (lief om te zien dat ze dan de hand van kenoa pakt om haar ergens heen te brengen) daarna nog even met allebei in de tuin rondgerend en toen gingen ze weer. 

Wij hebben Romey daarna in bad gedaan en toen was het helaas voor haar weer bedtijd.......en ja weer huilen. Ze komt lachend de badkamer uit, mocht nog even mee naar beneden om tv te kijken en gaat jammerend weer naar boven omdat ze naar bed moet. Moet zeggen de weerstand wordt langzaam minder en het huilen met krokodillentranen duurt ook steeds korter. Ze blijft beter liggen en als het muziekpaardje aangaat is ze vrij vlot daarna zo moe van het huilen dat ze ophoud en in slaap valt........ ach het hoort erbij, er gebeurd iedere dag zo ontzettend veel en het grootste euvel is volgens ons dat zij boven slaapt en dat zij weet dat wij beneden liggen. Een stukje verder weg dus als dat het in het hotel was, maar ze zal er ongetwijfeld wel aan wennen.

Tot zo ver de blog van ons, dit is dan echt de laatste!!!! Iedereen bedankt voor het lezen en reageren en wie weet komt er ooit nog een 2e kindje bij en gaan we weer bloggen.......je weet het maar nooit