zaterdag 31 jan.2009

Vandaag was het : plas in je broek dag. Onze dame vergeet nogal eens aan te geven dat ze moet plassen dus dat betekende vanmorgen 2 x een schone broek halen en omkleden. Verder sprong ze vanmorgen van de wc af toen ze in de gaten had dat wij er waren, was wel leuk om te zien met broek op de knieen kwam ze naar het hekje gerend wat spelen en douchen afscheid. Vanmorgen vrij rustig verder, op zaal wat geholpen en rond 11 uur met Romey vertrokken naar de tuin om even te spelen. De zonnebrillen van papa en mama zijn namelijk erg leuk om mee te spelen (vinden wij iets minder dus die zitten nu in het geheime vak van de tas) Het leverde in ieder geval wel leuke foto's op (zie onderaan) Romey begint afscheid nemen steeds minder leuk te vinden maar helaas moesten wij om 12 uur weg. En ongelofelijk maar waar onze taxi chauffeur is er eentje die zijn afspraken nakomt al 2 dagen steeds op tijd!!!!!!

Vanmiddag was Romey wel al uit bed maar wij konden haar niet zo snel vinden, toen wij haar riepen kwam ze onder tafel waar een stapel kleren lag vandaan en vloog in mijn armen, hoezo blij ons te zien....echt wel! Beetje in tuin gespeeld en na het drinken hebben we 3 kwartier gewacht en is Dion met haar gaan plassen en ja hoor ze kan het wel op de wc, we gaan haar dus maar heel erg trainen als ze hier is want ze verblikt of verbloost niet als ze in haar broek plast en dat is niet echt handig! Vanavond op schoenen jacht geweest voor onder haar jurk die ze aan moet naar de rechter volgende week. Helaas was maat 22 uitverkocht dus toen toch maar 23 gekocht omdat we niks anders konden vinden (denk dat ze veeeeeeeeel te groot zijn dus gaan morgen nog maar even meten, en anders moet ze ze voor een half uur aan en gaan we daarna nieuwe passende schoenen kopen) Het was al met al niet echt een spannende dag, gewoon rustig zijn gangetje. Hier nog even de foto's van vandaag, mini-diva met maja de bij bril!

Welterusten allemaal!

vrijdag 30 jan.2009

Vanmorgen eerst maar even gebeld met de opa's en oma's want die wilde natuurlijk van alles weten over hun nieuwe kleinkind, was wel weer lekker om het thuisfront te horen. Daarna lekker ontbeten en toen wij de hal in kwamen lopen was onze taxi chauffeur er al (hoezo dit is toch Bolivia???) en na een kort ritje kwamen we bij het weeshuis aan. Doorgegeven hoe laat we weer terug wilde gaan en toen naar binnen. De eerste die wij tegen kwamen was de directrice van het weeshuis die gelijk van alles begon te vragen en ons vervolgens toestemming gaf om Romey te bezoeken. Wij waren in de veronderstelling dat ze nog in bed lag maar madame zat al in de eetzaal aan een soort broodkoek. Helemaal gelukkig was ze niet want ze was aan het huilen toen wij aankwamen (jaja dat kan ze ook hebben we vandaag gemerkt). Na het eten zijn we de hele morgen met zijn 3-en in de tuin geweest, er was een vrijwilligster uit Nederland jarig vandaag en die had allemaal traktaties gemaakt. Een kikker van papier met een ballon en een zakje chips, nou jullie hadden dit moeten zien in het echt ongeveer 60 kinderen wisten niet hoe snel ze de ballonnen uit die kikker moesten halen en het zakje open krijgen. Het was wel leuk om dit te zien. Romey bleef braaf op het bankje zitten maar nadat wij haar geroepen hadden kwam ze ons ook chips brengen. Er zijn heel veel ballonnen gevechten gevoerd onder andere door ons kind die er lustig op los mept! (hoezo timide meisje ????) Daarna zijn wij weggegaan en dat viel niet helemaal goed maar omdat de ballon 
 
 gaf ging het redelijk soepel. Buiten stond onze taxi alweer klaar...bijna eng. 

Wij zijn naar de supermarkt gegaan en daarna geluncht, na de lunch was het tijd om te skypen met de hele familie Raven, leuk hoor iedereen even in beeld en allemaal met dezelfde grijns op het gezicht gebeiteld (bij ons niet veel anders want het is ook gewoon leuk) Gelijk even een luizencursus gekregen van tante Nicole, nou die was welkom want geloof dat ik er daarna 1 uit mijn eigen haar heb geplukt (dit is niks voor mij). Taxi was weer op tijd...begin mij af te vragen of ik echt nog wel in Bolivia ben zo soepel gaat dit. 

 Toen wij aankwamen in het weeshuis lag Romey nog te slapen dus mochten wij haar zelf uit bed halen en op de wc zetten ( gisteren dachten we nog dat ze niet zindelijk was omdat ze een luier om had maar ze blijkt best al redelijk zindelijk te zijn kwamen wij achter vandaag) Er zitten ongeveer 30 kinderen in haar groep met 1 leidster dus jullie kunnen je voorstellen hoe dit gaat. Het is echt een gebler van hier tot tokio alles loopt door elkaar trekt aan elkaar en slaat elkaar en ergens daartussen zaten wij. Na ongeveer een uurtje had iedereen pis en kaka gedaan en konden we aan het drinken beginnen, beetje geholpen met uitdelen en opruimen en daarna naar buiten. Romey had haar foto's van ons mee dus ieder kind stond daar aan te trekken net als aan haar knuffel. Dit was iets teveel van het goede dus de waterlanders kwamen weer tevoorschijn en iedereen die te dicht in de buurt kwam kreeg een tik of werd weggeduwd! Na het spelen was het tijd voor het avondeten, moet zeggen heb diep respect voor alle leidsters daar het is een beste klus om 30 kids aan tafel te krijgen. Eten gaat in een tempo dat is echt onvoorstelbaar en iedereen die klaar is gaat terug naar de zaal om in de badkamer gewassen te worden voor het slapen. Geloof mij dit is echt een slagveld..... de leidster loopt heen en weer dus ik (jorna) stond met 30 kids in een badcel omdat dion aan het afruimen en schoonmaken was. Voor je er dus erg in hebt staan er 10 kinderen aan je te trekken die moeten pis of kaka doen, dat gaat nog wel alleen de andere 20 hebben in de tussen tijd de kranen open gezet van de wastafels om vervolgens alles te vullen met water wat ze tegenkomen en die dan lekker rond te spetteren een soort indoor zwembad zeg maar. Dion was inmiddels ook op zaal dus 1 voor 1 de kids over het hek gezet om de badcel leeg te krijgen, je voelt je net oom agent. En dan denk je dat je alles voor elkaar hebt blijkt er 1 in zijn broek gekakaat te hebben, wat een lucht!!!!!! Een paar kids riepen mama kaka en vervolgens stampen 29 vrolijk door de kaka op het tapijt heen (gelukkig had dion Romey op de arm) Jullie zien het we zijn na vandaag door de vuurdoop van kaka,pis en luizen heen (die ons kind helaas ook volop heeft) Afscheid nemen vond Romey niet echt leuk dus besloten om morgen iets eerder weg te gaan anders is het iedere keer precies voor het slapen gaan en we willen niet dat dit een probleem gaat worden. Taxi was er alweer ja echt waar!!! (als je maar genoeg betaalt zegt dion) en op naar huis waar we eerst maar even onder de douche gekropen zijn! Voor de liefhebbers hebben we weer wat foto's van vandaag geplaatst, geniet ervan en tot morgen.

Donderdag 29 jan. 2009

Hier is ze dan onze dochter Romey

We konden deze blog wel beginnen met het verhaal van de rechtbank maar dat boeit niemand want iedereen zoekt gelijk de foto op en is stik benieuwd naar hoe haar naam is, dus starten we vandaag met Romey!

Vandaag moesten wij om half 3 bij de rechtbank zijn en om 2 uur zouden ze ons met de taxi ophalen. Dus zaten we om 2 uur keurig opgedoft in de hal van het hotel te wachten maar er reed van alles voorbij behalve onze taxi met daarin Ines , Franck en Christine. Zelfs de manager van het hotel begon zich een beetje zorgen te maken en geen discreet bellen met Ines, helaas die had haar telefoon uit, vervolgens ging Dion maar bellen met Franck. Geen probleem ze waren onderweg en zouden er met 5 minuten zijn, inmiddels was het 5 voor half 3 en enigszins ongemakkelijk begonnen wij ons wel te voelen want je wil nergens niet te laat komen en zeker niet bij de rechtbank! Maar goed uiteindelijk kwam de taxi (bleek auto van Christine onze tolk te zijn) en gingen we op pad, Christine kon geen parkeerplek vinden dus wij auto uit en in onze gala outfit over straat naar de rechtbank. Moet zeggen had mij de rechtbank iets anders voorgesteld, de helft lag in puin vanwege een verbouwing en de rest is zeg maar aan verbouwing toe! Ergens boven werden we op een bankje gezet met als achtergrondmuziekje een enorme drilboor...hoezo met elkaar communiceren. Uiteindelijk werden we om 3 uur binnen geroepen en toen was er even paniek want Christine was er nog niet en dan mogen ze niet beginnen want onze tolk ontbreekt. Christine was zich van geen kwaad bewust en kwam op haar dooie akkertje aanwandelen terwijl onze advocate Sandra driftig stond te gebaren dat ze moest opschieten. Goed dan kom je in een kamertje en daar zit dan de rechter die het hele verhaal gaat voorlezen, Christine vertaalt alles en er zitten mensen bij van een organisatie voor de rechten van het kind. Na het beantwoorden van een aantal vragen kwamen dan de verlossende woorden: wij mochten ons een beetje zwanger noemen (zelfs Christine schoot in de lach toen ze dit vertaalde voor ons) Vervolgens werd er nog 1 x gevraagd of wij echt niet gedwongen waren om te adopteren en of wij echt voor Romey wilde zorgen, toen dit bevestigd was kregen wij haar foto te zien! Nou dat was leuk want dit was een foto van toen ze 6 maanden oud was, dus Ines riep gelijk dat ze er zo niet meer uitzag! Vervolgens wachten op het papiertje dat ons toestemming gaf om naar het weeshuis te gaan en daar gingen we, leuk in onze gala outfit weer over straat want Christine stond 2 blokken verderop geparkeerd.

Eenmaal in het weeshuis moesten wij wachten op de psychologe en de sociaal werkster voordat wij Romey te zien kregen, dit duurde ook nog wel even maar rond half 5 kwam dan eindelijk ons kleine meisje binnenwandelen. Helemaal netjes aangekleed en opgedoft en super verlegen, het is ook wat allemaal mensen in een hok die foto's maken en zeggen dat dit nu jouw papa en mama zijn. En papa en mama die maar aan je plukken en in een vreemde taal tegen je praten, kan mij voorstellen dat ze zich opgelaten voelde. We hadden een tekenbord voor haar gekocht en het uitpakken vond ze wel leuk en toen begon ze wat te ontdooien. Wat ons wel opviel is dat ze heel rustig bij ons op schoot bleef zitten alleen mijn panty vond ze in het begin wel wat eng daar wilde ze niet aan voelen. Toen er ook nog een zak snoep kwam was het ijs gebroken (hoor nog iemand een tip geven: de liefde van een kind gaat nu eenmaal door de maag). We mochten haar meenemen naar de tuin van het tehuis waar we wat met haar hebben rondgelopen en geschommeld etc. Om 6 uur kwamen ze eten brengen en mochten wij haar eten geven, geloof mij ik heb in mijn hele leven een kind nog nooit zo zien eten. Kan het bijna niet eten noemen leek meer op schrokken, hele lepels rijst met ananas gingen in een rap tempo naar binnen, het leek wel eten wat je eten kan voordat er iemand anders ermee vandoor gaat. Dion en ik kregen regelmatig ook een hapje van haar dus ze wil wel delen. Daarna ging ze keurig haar bordje wegbrengen en moesten wij plaatsmaken want dat bordje moest weg! Christine kwam ons melden dat wij langzamerhand weg moesten dus hebben wij Romey naar haar slaapzaal gebracht waar wij met een handkus afscheid hebben genomen, moet zeggen had haar het liefste gelijk meegenomen want het rook daar niet echt lekker fris! Ze vond het allemaal wel goed maar toen ze dag moesten zeggen zag je haar wel een beetje vragend kijken van wat gaat er nu weer gebeuren. Morgen mogen we haar zelf wassen en pyama aantrekken dus dat is een iets leuker afscheid dan. Wij gaan nu lekker slapen en wensen jullie veel plezier met lezen 

woesdag 28 jan. 2009

internet ligt eruit dus nu maar even met de iPhone een klein maar goed berichtje.
Morgen moeten we om half 3 bij de rechtbank zijn.
We duimen dat het ook echt doorgaat wat dit is en blijft Bolivia.
Hopelijk kunnen we morgen een foto van ons kleine meisje laten zien en vertellen hoe ze heet.
Dus nu maar hopen dat alles goed gaat en dat het internet morgen werkt
Bedankt voor alle leuke reactie tot nu toe

dinsdag 27 jan. 2009

Goed dan beginnen we maar met het slechte nieuws; we gaan morgen niet naar de rechter...
Het heeft tot half 6 geduurt vandaag voor wij wat wisten (is 23:30 jullie tijd) vandaar dat de blog vandaag ook zo laat is. Volgens Franck is de zitting donderdag en hij belt ons morgenavond de tijd door......kan wel zeggen dat dit alles flink balen is weer een dag verder maar goed dit is the way it goes in Bolivia dus moeten wij er maar aan wennen.

Vandaag even op visite geweest bij de consul, was wel leuk hij heeft ons wat tips aan de hand gedaan en wat informatie gegeven over de omgeving en gang van zaken hier in Bolivia. Daarna lekker in de zon in onze (bijna) prive tuin lunchen en relaxen aangezien hier de winkels om 12:00 dicht gaan en pas weer rond 14:30 open gaan. Best lullig als je onder het consulaat een mooie shopping mall vind maar dat die dan net dicht is als je weggaat bij de consul.....Na de lunch Franck gebeld maar nog geen nieuws, pas in de middag vertelde hij.
Vanmiddag om half 4 zijn we met de taxi naar het oude stadscentrum gegaan (zuidelijke deel van cochabamba) en hebben daar lekker rondgestruint. Uiteindelijk ergens uitgekomen maar waar???? het was in ieder geval enorm uit de buurt als waar wij dachten te zijn daar kwamen we achter toen we in de taxi naar het appartement zaten, ach we hebben de achterbuurt van cochabamba in ieder geval ook gezien! Eenmaal terug maar weer Franck gebeld, helaas nog geen nieuws Ines kon de advocate niet bereiken dus het kon wel 8 uur vanavond worden. Uiteindelijk was er dan om half 6 het telefoontje met het nieuws dat het donderdag werd....en dat was nou niet echt wat wij wilde horen. Hopelijk morgen beter nieuws te melden

maandag 26 jan. 2009

Vanmorgen onze eerste ontmoeting gehad met Ines en haar zoon Franck. Het was heel gezellig, af en toe wat verwarrend want Ines praat frans tegen Franck, Franck engels tegen ons en wij onderling af en toe nog even snel in het nederlands om te overleggen, maar wij zijn eruit gekomen met zijn allen. Het was best wel even spannend hoe ze zou zijn, vanuit de NAS waren we voorbereid op een vrouw die nogal bemoeizuchtig kon zijn maar voor zo ver wij het nu kunnen beoordelen is het een superleuke vrouw! Lekker daadkrachtig maar later meer daar over....
Ines heeft ons verteld wat ons een beetje te wachten staat en hoe het straks gaat in het weeshuis. Zoals het nu lijkt krijgen wij morgen te horen of wij woensdag naar de rechter kunnen, Ines heeft tijdens ons gesprek nog gebeld met de advocate of er al wat bekend was maar dit was nog niet het geval (dat was daadkracht nr.1) ook is nog niet bekend hoe laat dan de zitting is, wat wel zeker is dat hoe dan ook wij daarna naar het weeshuis gaan om ons meisje te bezoeken. We hebben ook van Ines gehoord dat zij pas afgelopen vrijdag de foto's en het knuffelpaard naar het weeshuis heeft gebracht omdat anders de tijd tussen voorbereiden op nieuwe papa en mama en de daadwerkelijke aankomst van ons te groot zou zijn en dat zou ons meisje niet kunnen bolwerken. En wij maar denken dat ze al weken (sinds 18 dec. 2008) tegen onze koppen zit aan te kijken, niet dus....
Wij hebben verder vernomen dat ze een leuk meisje is, zeer tenger gebouwd (HELP vrees dat al mijn gekochte kleren te groot zijn, bah wat naar kan ik hier nog een keer shoppen hihi) en ze is wat verlegen. Mannen komen bijna nooit in het weeshuis dus Dion moest maar rekening houden met een aanval van ongeveer een kleine 200 kinderen die hem allemaal papa gaan noemen,blij dat ik een vrouw ben!
Daarna vroeg Ines of wij tevreden waren met het appartement, in gebrekkig frans uitgelegd (want Franck was even wat anders aan het regelen) dat het prima was maar niet ideaal omdat wij allemaal op dezelfde kamer slapen waar ook nog eens de enige TV staat die in het hele pand aanwezig is. Niet echt handig als er straks een meisje moet slapen wiens ouders nog even TV willen kijken. Hop daar ging onze daadkrachtige Ines weer want er waren ook appartementen met 2 slaapkamers, dus dit werd even a la minute geregeld en sinds vanmiddag hebben wij een appartement met 2 slaapkamers (beter gezegd 2 complete appartementen met tussendeur en toegang tot de tuin).
Ideaal, wij zitten goed! Hebben vervolgens nog even met Franck boodschappen gedaan in een enorme supermarkt en hij heeft ons laten zien waar alle barretjes en restaurantjes zitten, en dat is allemaal in de buurt dus perfect! En tot slot begint de zon nu ook nog te schijnen, helemaal goed! Wij duimen voor goed nieuws morgen......

aankomst in Bolivia 25 jan 2009

Zaterdag 24 jan zijn wij dan eindelijk vertrokken om ons meisje te gaan ophalen. Donderdag morgen was het nog niet zeker of wij toestemming hadden om af te reizen maar het leek allemaal wel goed dus hebben wij de gok genomen en zijn tickets gaan reserveren....

Gelukkig kregen wij s' middags het verlossende bericht dat alles kon doorgaan en konden wij onze koffers inpakken. Zaterdag vlogen wij in een kleine 12 uur naar Sao Paulo om daar vervolgens te overnachten omdat er geen vliegtuig meer naar Bolivia ging om die tijd, dus vanmorgen na een lekker ontbijt zijn we weer op pad gegaan richting Bolivia. Helaas geen directe vlucht dus via Paraguay naar Cochabamba Bolivia.

Vandaag is er een referendum in Bolivia dus is het niet toegestaan om met auto's te rijden, het was dus ook wel even spannend of het hotel een vergunning had gekregen om te rijden en er dus iemand zou staan om ons op te halen.... Gelukkig was het gelukt en stond er iemand van Anteus (ons appartement/hotel) op ons te wachten. Wel raar hoor, zo'n ritje op een lege weg maar het schoot wel lekker op haha.

De boel uitgepakt en vervolgens geprobeerd om het thuisfront te bereiken via skype, ging niet helemaal zoals het moest maar daar gaan we nog wel mee aan de gang, Mobiel bellen met Ines onze contactpersoon hier gaat ook wat moeizaam dus in de lobby gebeld om te horen of wij nu morgen wel of niet bij de rechtbank moeten zijn en zo ja hoe laat? Moet zeggen met mijn vastgeroeste Frans was dit best een klusje maar met een beetje hulp van de receptionist en de bell boy zijn we er inmiddels achter dat er morgen geen afspraak is met de rechter....mooi shit want dit betekent uitstel en dan mogen wij ook niet naar het weeshuis om onze dochter te bezoeken. Wanneer het dan wel gaat gebeuren horen we morgen wel van Ines als ze hier komt om 11:00,  we hopen dat het dan dinsdag of woensdag gaat worden maar wie weet wordt het wel pas volgende week of zo.....duimen maar!

Er rest ons dan ook niks anders dan vandaag een beetje hangen en TV kijken aangezien wij vanwege het referendum niet de straat op mogen