maandag 09 maart 2009

Goh heb ik even heerlijk 2 dagen rust gehad want ik kon geen blog maken omdat het internet er hier uit lag. Dat is de reden dat jullie nu allemaal uit je ritme zijn hahaha. Laten we maar beginnen bij de aankomst van opa Sjoerd en oma Nanda afgelopen vrijdagavond.

Natuurlijk had het vliegtuig vertraging (he dit is Bolivia) dus wij hebben op het vliegveld maar een cappuccino gehaald. Romey vond het spiegelplafond wel erg leuk dus hebben we ff lekker gekke bekken lopen trekken naar het plafond. Uiteindelijk zagen we mensen uit de aankomsthal komen en zijn we ook maar in het gedrang gaan staan om te kijken of wij opa en oma al konden zien. Gelukkig is de gemiddelde Boliviaan zo'n 30 cm korter (als het niet meer is hahaha) dus keken wij mooi overal overheen. Opa en oma hadden natuurlijk weer de pech dat de koffer gecontroleerd moest worden dus het duurde nog wel even voor ze eruit waren. Ja en daar sta je dan ineens met je nieuwe kleindochter op de arm. Gelukkig was Romey niet afstandelijk en kregen opa en oma al vrij snel een kusje (moet zeggen dat een vliegtuigje met snoepjes een dankbaar omkoop middel is hahaha). Nee zonder dollen ze vond het allemaal wel prima en dat is alleen maar beter geworden de afgelopen 2 dagen.

Zaterdag 7 maart zijn we na het ontbijt naar de markt gegaan om na al die weken maar eens te zien hoe dat eigenlijk was. Het was meer een groente en fruitmarkt dan een algemene markt maar het was wel leuk om even te zien. Al het fruit en de groentes worden hier heel mooi opgestapeld in manden en dat ziet er toch een stuk leuker uit als bij ons op de markt. Ze waren ook Adez melk aan het uitdelen en Romey vond het wel lekker, dus ik stond haar drinken te geven toen ik iemand hoorde zeggen: dat is er eentje die geadopteerd is (dit ging in het frans/spaans) dus ik gelijk opkijken (de rechter had ons namelijk duidelijk op het hart gedrukt dat wij niet zo maar moesten zeggen dat ze geadopteerd was dus ik dacht, wie zegt nu gelijk dat ze geadopteerd is) bleek dit Ines met haar man Daniel te zijn. Dat was ook wel stom toeval dat die nu net op dezelfde tijd daar waren. Dus gelijk iedereen maar aan elkaar voorgesteld en dat was wel leuk aangezien wij Daniel niet kende en opa Sjoerd en oma Nanda natuurlijk alleen Ines maar van de blog konden. Daarna zijn we met zijn vijven wat gaan drinken en toen was het tijd voor het zwembad. Ja daar kunnen opa Sjoerd en oma Nanda niet omheen, dit is een meisje wat graag veel tijd in het water doorbrengt dus zwembroeken aan en zwemmen maar!!!!! 's Avonds lekker gegeten en daarna slapen. Romey is veel te bang dat ze iets mist dus ze wil echt niet naar bed 's middags en 's avonds dus dit was een lange dag voor haar. Helaas voor haar was het zondag ook weer vroeg dag want we zouden om 8 uur ontbijten omdat we om half 9 met Jose op pad zouden gaan.

 We zaten allemaal mooi op tijd aan het ontbijt en om 9 uur zijn we vertrokken vanaf het hotel om naar Tarata te gaan. Dit was volgens Jose een dorpje waar de tijd heeft stilgestaan en dat vonden wij wel leuk om te zien. Toen we onderweg waren zeiden wij dat wij ook nog wel graag naar het Christus beeld bovenop de berg wilden. Jose stelde voor om dit eerst te doen en dan naar Tarata te rijden. Via een heerlijk slingerweggetje (goed voor de maag van mama, niet dus) kwamen we boven op de berg aan. Moet zeggen vanaf beneden lijkt het beeld niet zo heel groot maar dat blijkt toch wel even anders te zijn als je er voor staat. In Rio de Jainero staat ook zo'n beeld en deze is nog 30 cm groter (voor de niet kenners onder ons ik weet niet hoe groot het beeld is in Rio en aangezien ik nog 3 dagen blog moest bijwerken heb ik niet op wikipedia gekeken, maar deze is dus nog groter). Jammer genoeg was het niet mogelijk om binnen in het beeld te komen om dan via harthoogte over Cochabamba te kijken. Maar we hebben rondom het beeld op iedere hoek even naar beneden gekeken en het uitzicht was super! Je ziet overal bergen en het lijkt net of Cochabamba in een voetafdruk van een reus ligt met daar omheen allemaal bergen (tsja we zitten er al helemaal in met de sprookjes hahaha). Nee hoor deze beschrijving is van Jose en het lijkt er wel een beetje op. Wat wel even tegenviel waren de ongeveer 50 treden niet wij nog moesten beklimmen voor we bij het beeld waren, we zitten dan op ongeveer 3000 meter en dan zijn 50 treden er best veel (we leken wel de familie hijgend postpaard) maar het waren wel 50 treden waard. 

Vanaf boven zagen we een groot meer liggen en Jose had ons uitgelegd dat we in de morgen rond dat meer gingen rijden en dan terug naar Cochabamba voor de lunch en dan richting Tikipaya (dat is in de buurt van het huis van Jose). De rit was heel mooi, alles is heel groen omdat ze hier voor hun doen veel regen hebben gehad. Als eerste zijn we naar Tarata gereden, volgens Jose was dit een dorpje waar de tijd heeft stilgestaan. Nou dat klopt wel, veel oude huizen met mooie houten deuren en sierlijsten. Dat viel wel in de smaak, alleen is het wel jammer dat ze niet de moeite nemen om al dit moois te restaureren, dus over een paar jaar is of alles in elkaar gestort of alle oude gebouwen hebben nieuwe metalen deuren. Eeuwig zonde maar ja! In het midden van het dorp ligt een mooi plein met hele mooie oude bomen, het is daar ook heerlijk koel in de schaduw. Natuurlijk ook even de kerk bekeken, we waren er toch en vervolgens bleek er een feest te zijn in Tarata. Het perzik-feest, overal kraampjes met perziken die je kunt proeven. Ze maken er ook likeur van en er is een braderie met muziek en een kleine speeltuin voor kinderen. Het was gezellig druk, en bij een oud vrouwtje heb ik een hele mooie poncho voor Romey gekocht. Ze was er helemaal blij mee en ik vond het vrouwtje zo mooi oud (helemaal gerimpeld gezicht met van die pretoogjes) dat ik gevraagd heb of ik een foto mocht maken van Romey en haar en dat vond ze ok!

Daarna was het tijd om op te stappen want in dit tempo kwamen we nergens hahaha, al die vrouwen houden het tempo niet echt op peil! Na een korte plaspauze (ook dat is nodig met 3 vrouwen) zijn we op weg gegaan naar een dorp dat bekend stond om zijn keramiek. Nou dat hele dorp was waarschijnlijk feest aan het vieren in Tarata want er was niemand te vinden en we hebben geen gebakken pot gezien! Jose was ff de weg kwijt dus via een soort landweg zijn we uiteindelijk het dorp uitgereden, hele mooie bloemen langs de weg maar wel hobbel de bobbel! Via Cliza zijn we uiteindelijk weer op de grote weg gekomen om zo weer naar Cochabamba te rijden waar wij zouden lunchen. We hebben dus in 1 ochtend het hele meer rondgereden, maar het was de rit zeker waard!

De lunch was vlak in de buurt van het hotel, en we hebben heerlijk allerlei soorten vlees van de grill gegeten. Het was een echte Boliviaanse lunch, veel en grote lappen vlees, ongelofelijk wat kunnen die mensen eten. We zouden nog even een ijsje daarna gaan halen en toen we het restaurant uitliepen kwamen we Annemarie tegen, 1 van de Nederlandse vrijwilligster in het weeshuis. Gelijk maar aan haar gevraagd waar wij onze donatie het beste aan konden besteden, nou daar zou ze ons morgen over bellen, dus dat is ook weer geregeld. Het ijsje was ook heerlijk (gek he dat dat nog steeds past als je net daarvoor een halve koe hebt opgegeten) en toen op naar deel 2 van de trip.

Die was niet heel lang want wij moesten om 17:00 weer bij het huis van Jose zijn omdat zijn vrouw ons had uitgenodigd voor thee met toebehoren (jajajaja weer eten!!!!, waar laten ze dat!!!!) We hebben een rondje gemaakt over de golfbaan, dat land was vroeger van de ouders van Jose en nu is het echt een schitterende plek waar je ook kan wonen. Na deze kleine trip zijn we naar het huis van Jose gegaan. Zijn vrouw had een grote pizza gemaakt en als toetje appeltaart met vanille ijs (opa Sjoerd blij!!!!), ik weet niet hoe wij het gedaan hebben maar we hebben alles opgegeten. Het was heel gezellig met de hele familie en iedereen doet echt zijn best om je je thuis te laten voelen. Het was ook ergens bij 19:00 dat wij pas weer terug gingen naar het hotel, niemand had nog zin in eten (gek he) en na een kop koffie zijn we allemaal in slaap gevallen. Het was een geslaagde dag! Veel gezien en heel veel gelachen. Romey heeft het prima volgehouden de hele dag in de auto en ze heeft volgens mij ook heel veel plezier gehad met allemaal.

Vanmorgen (maandag) was iedereen weer fit aan het ontbijt, we hebben wel een beetje uitgeslapen hoor. Daarna zijn we geld gaan wisselen (ging niet bank dicht) en even langs Anteus gegaan om iedereen aan elkaar voor te stellen. " oma Anteus" was blij dat ze Romey weer zag en vond het gezellig dat we er weer even waren, we proberen ook iedere week even langs te gaan. En ja dan kom je vanzelf langs die leuke woonwinkel, nou oma Nanda vond het daar ook wel leuk want die heeft ook weer van alles gekocht. Ja er stond nog wat, ik had nog niet alles meegenomen hahahha. Bij Globos een kop koffie gedronken en Romey heeft even lekker in de ballenbak gespeeld en toen weer terug naar het hotel want het was bedtijd voor Romey! Nog gauw even skypen met opa Jan en oma Greet in Oostenrijk en toen plat op bed!

Opa Sjoerd en oma Nanda lekker in de tuin, Romey op bed en Dion trainen en ik zit maar te zweten op een blog van 3 dagen.....life sucks! Nee hoor, jullie verdienen een blog en kunnen er ook niks aan doen dat internet hier niet werkt! Ondertussen kwam er telefoon van oom Iwan, tante Nicole en de kids dus opa en oma uit de tuin geplukt en even lekker bij gekletst, helaas lag Romey lekker te slapen dus die heeft iedereen moeten missen! Daarna belde ze van beneden dat Sandra er was met de documenten die wij moesten tekenen, en ja jullie voelen hem al aankomen er zat weer een fout in!!!! Deze keer was het in de namen van Romey!!! Jose heeft voor ons vertaald maar volgens Sandra komt alles goed....vingers kruizen en afwachten maar. Wij hebben zelf met tippex de boel verbeterd en toen getekend want anders duurt het weer een week langer! Ondertussen was Romey wakker geworden en is Dion vast met haar naar het zwembad gegaan waar opa en oma ook waren. Ik heb de blog verder bijgewerkt en straks gaan we nog naar de dokter. 

Bij de dokter was alles goed, Romey's hoestje is niet hetzelfde als de vorige keer dit is een gewone verkoudheid en haar longen klinken gelukkig gewoon goed. Een hoestdrankje moet alles oplossen en verder moest het gewoon overgaan. De medicijnen voor worm 2 zijn ook binnen en die moet ze 2 a 3 dagen innemen (ze krijgt minder honger en afhankelijk van hoeveel ze eet is het 2 of 3 dagen, eet ze redelijk door dan 3 omdat deze worm wat hardnekkig is, eet ze bijna niks moeten we stoppen na 2 dagen want dat zou genoeg moeten zijn!) We zien wel hoe het loopt, vrijdag moeten we de hele handel weer inleveren voor onderzoek en vrijdagavond gaan we naar de dokter om de resultaten te bespreken dus dan horen we wel weer meer!

Annemarie en Annelise hebben ook gebeld en wij gaan de zaal opknappen waar Romey vandaan komt, de bedjes worden geverfd en ze krijgen nieuwe gordijnen en een verfje. Morgenmiddag gaan we naar het weeshuis met opa Sjoerd en oma Nanda en ik moet zeggen ik heb er zelf ook ontzettend veel zin in! Ben blij dat ik weet wat we met ons geld gaan doen en ik kijk er echt naar uit om heel Sala 3 (zaal 3) weer te zien. Nu ga ik lekker uitpuffen van al dat typen want ik heb het na een paar uurtjes blogwerken wel gehad! Adios