maandag 02 feb. 2009

weer voor alle leuke reacties! en natuurlijk voor de aanmoediging om vooral door te gaan met schrijven iedere dag weer (daar gaat mijn spaarzame vrije tijd haha). Goed vanmorgen is Christine even langs het weeshuis gekomen omdat wij een aantal dingen wilde regelen. Het is gebruikelijk om iets voor het weeshuis te doen en wij hadden begrepen dat dit moest voordat wij na een week weggingen, hoeft dus pas na de 3e audientie want dan is Romey echt van ons en is het weeshuis haar kwijt. Scheelt weer kunnen we nog even nadenken wat we gaan geven, we hebben echt geen idee. Verder krijgt Romey iedere middag een drankje en wij wilde graag weten wat dat was aangezien ze af en toe nogal hoest. Dit blijkt antibiotica te zijn en dat krijgt ze inderdaad voor griepverschijnselen (lekkere bellen uit haar neus en hoesten). Verder hebben ze ons belooft dat wij alle foto's krijgen en haar volledige medische dossier. En vervolgens hebben we Christine gevraagd of we de 2e zitting nu echt woensdag hebben, dat wist ze nog niet zeker maar de sociaal werkster en de psychologe moeten uiterlijk morgen hun rapport inleveren, dus het lijkt er wel op. 

 Met Romey samen Christine uitgezwaaid en ze kreeg zelfs handkussen dus Christine is ook al omgekocht door deze troela. Daarna lekker met Romey in de tuin gespeeld. Wij hebben altijd een flesje water mee en vandaag was het knoei-dag want de dop zat niet goed op de fles en daar heeft ze mee lopen schudden zodat er water uit het flesje lekte Dion helemaal nat en zijzelf ook en lachen echt onvoorstelbaar, ze bleef er zowat in. Zelfs lopen lukte niet meer en moet bekennen dat Romey in haar eentje Mirjam en mijzelf glansrijk verslaat met lachen. Zelfs Dion zei al dat wij tweetjes samen niet zo kunnen lachen als dit kleine mormel. Ze zag er vandaag net zo uit als Dora, nou dat hebben we geweten want ze heeft echt alles uitgeprobeerd vandaag en maar lachen. Zelfs plassen ging nog goed ondanks de slappe lach! Alleen toen het moment daar was dat wij haar afleverde bij de deur van de speelzaal was in 1x het lachen over. Van bijna niet kunnen lopen door het lachen was het ineens helemaal over, de pruillip kwam weer en ze ging pontificaal zitten in de doorgang. Gelukkig heeft ze een hele leuke leidster die haar gelijk oppakt en tegen haar gaat praten dus de waterlanders bleven weg. Wel een rotgevoel om weg te gaan dan.

 Tijdens de lunch hadden wij besloten de druk voor de zitting wat op te gaan voeren door haar kleren en schoenen af te geven bij de sociaal werkster en psychologe. Het is dus zo dat zij Romey meenemen naar de rechtbank en dus niet wij (helaas). Gauw nog even 2 paar witte schoenen voor haar gekocht (zwart was niet te krijgen en we hebben inmiddels al zowat iedere schoenenwinkel gehad). We kijken later nog wel voor een paar zwarte schoenen voor nu moet ze het hier maar mee doen, het is hier wel leuk shoppen voor 12 euro heb je hele leuke kinderschoenen dus ik ga nog wel even los (for the record: het was papa die zei neem ze toch allebei om vervolgens tegen mij te zeggen dat mama een schoenfetisjist is, mannen!). De sociaal werkster en de psychologe vonden haar jurk heel mooi en hebben deze voor Romey gehouden die er bij stond als een prinsesje, ze vond het alleen niet zo leuk dat het weer de tas in ging. Beide hadden het ook over woensdag dus laten we duimen dat het gaat lukken, zou wel fijn zijn.

 

Vanmiddag was Romey net wakker toen wij kwamen dus je zag een bos haar met een rode broek zitten en meer niet. Toen wij binnenkwamen schoof ze met 2 handen het haar opzij en daar kwam ze aanrennen. Staart gemaakt en vervolgens met zijn allen melk gedronken en naar buiten om te voetballen. Allemaal helemaal als een gek achter hun eigen bal aanrennen en Dion en ik maar ballen wegschieten en weggooien (hoezo je krijgt hier weinig beweging??? bekaf zijn we als we klaar zijn!) We hadden besloten om eerder weg te gaan om het drama van gisteren wat te vermijden, nou dat hebben we geweten. Na het voetballen zeiden we doei wij gaan, gaven haar een kus en ze keek even, zwaaide en gaf nog een handkus na en liep zo weg. Toen wij de hoek omgingen kwam ze er achteraan dus wij dachten dit wordt hommeles maar ze ging op de hoek staan zwaaien en handkussen geven en alles in het zicht van de psychologe die mij zei ohh wat lief, ohh wat lief ze geeft handkussen. Jaja hoezo lief gewoon uitgekookt want had zij gisteren een rotgevoel bij ons knaagde het vandaag toch wel want als ze ons zo makkelijk laat gaan.......

Morgen nog 1 dagje in het weeshuis en dan hopen we ook te horen of wij woensdag weer onze gala outfit aan mogen en hoe laat we dan moeten, we hopen vroeg want dan kunnen we haar daarna lekker meenemen en eens heerlijk schoonboenen, ruik de zwitsal al bijna.....

Welterusten allemaal!