zaterdag 07 febr. 2009

Na een heerlijke nachtrust (ondanks het concert wat wij zo wat in de achtertuin hadden gisterenavond/nacht) zijn we vanmorgen vol goede moed weer vertrokken naar het weeshuis. Was op tijd gestopt met de drank (t is er maar bij 1 gebleven Oeds, dus Laura had geen kater! had je nu echt niet een iets leuker personage kunnen kiezen dan Laura????) en voelde mij ook redelijk fit vanmorgen net als Dion. Ons meisje was vanmorgen nog niet klaar toen wij aankwamen dus moesten we even wachten op de eerste knuffel van de dag. Daarna gingen we in rap tempo met zijn allen naar de eetzaal waar iedereen koekjes en chocolademelk kreeg. Eerst hoor je 22 kinderen knagen op koekjes en vervolgens hoor je 22 keer beker leeg slurpen echt lachwekkend. We hebben alle kinderen van de groep geleerd: Mhmmm lekker en dan het handje naast de wang heen en weer bewegen. Het zit er nu zo goed in dat bij alles wat ze eten of drinken ze stuk voor stuk roepen : mama, papa mhmmm lekker en dan gaan bijna al die handjes heen en weer, een leuk gezicht! Daarna moesten we weer naar zaal en vervolgens de tuin in om weer te drinken (meestal rond 11 uur is het drinktijd). 

Wij hadden net bedacht dat wij niet weer terug gingen naar de zaal omdat het daar zo vreselijk benauwd is maar het bleek dat wij met zijn allen de straat op gingen en dat wilde wij niet missen dus hop achter de hele massa aan. Ik denk dat ze dit doen om de kinderen te laten wennen aan het leven buiten maar het is een beste opgave met al die kids de straat op. Ik denk dat wij zo'n kleine 100 kids mee hadden en daar waren 3 leidsters voor mee en Dion en ik. Wat een klus om die allemaal in het gareel te houden. Bij iedere poort liggen ze plat op de grond om de honden te lokken die achter die poort loslopen, maar o wee als die gaan blaffen dan weten ze niet hoe hard ze moeten wegrennen. Dan moet je met 100 kids oversteken, best lastig als de helft op de stoep gaat zitten en niet wil lopen. En als klapper van deze toer was er ergens in een tuin een feestje aan de gang met een clown....nou dat was zo'n kleine 100 keer kinderen lospeuteren van het hek want dat was natuurlijk geweldig zo'n Bassie!! Ze slopen echt alles wat ze tegenkomen, bloemen uit tuinen, bladeren van bomen waar ze langs lopen en ze letten echt niet op auto's en zijn dus ook in staat om zo de weg op te lopen. We zijn een drie kwartier aan het lopen geweest en ik denk dat de buurt nu nog aan het bijkomen is haha. Het was wel een aparte ervaring want ze lopen ook gewoon winkels in of blijven staan bij mensen die zitten te eten in een restaurant met het idee dat ze dan ook wat krijgen. Je loopt constant aan kinderen te trekken om ze in de groep te houden maar het is goed gegaan. Vandaag waren wij dus te laat bij de taxi ( jajaja de Boliviaanse mentaliteit slaat toe haha).

  Na de lunch ging onze telefoon en dat was Christine, niet echt verwacht dat die op zaterdag zou bellen. Ze had een beetje goed nieuws voor ons, Sandra onze advocate was druk bezig om de zitting op maandag te laten plaatsvinden maar het was nog niet definitief. Zodra Christine meer wist zou ze ons bellen, het is hier nu 20:15 en ze heeft nog niet gebeld maar we houden hoop!

Als dit lukt is het super, want we willen Romey echt weg hebben daar! Daarna nog even geskyped met ome Roy, tante Joyce en Robin-Jade en Maxime. Dat was wel heel gezellig want Max had wel even bedacht dat hij wel bij ons kon komen logeren. Is ook best moeilijk om te snappen als je 3 jaar bent dat wij niet in de buurt zijn en dat logeren een beetje moeilijk gaat. Maar we hebben hem beloofd dat hij straks mag komen logeren als Romey ook in Nederland is en dat hij dan bij haar mag slapen, dat was goed (of hij ook door heeft hoe lang dat nog duurt is een ander verhaal, succes broertje met het aftellen van die lange tijd!!! haha)

Vanmiddag lag alles nog lekker te slapen toen wij aankwamen en heel voorzichtig heb ik iedereen wakker gemaakt en naar de badkamer gestuurd want daar moeten ze altijd heen na het slapen. Romey had iets wat moeite met wakker worden het heeft echt een half uur geduurd voor ze een beetje aanspreekbaar was. En de rest werd ook niet al te makkelijk wakker, maar uiteindelijk was iedereen weer schoon en konden we de tuin in. Lekker even apart gaan zitten met ons meisje (na het drinken natuurlijk want onze slokop wil niks missen) en die kreeg weer een aanval van slappe lach dus dat was weer gezellig. Meestal gaan ze eten rond half 6 maar nu was iedereen nog om 6 uur aan het spelen. Wij brengen Romey dan altijd naar de groep en nemen dan afscheid van haar. Nu was iedereen nog buiten ,dus wij lekker met haar naar de groep en zij maar lachen onderweg en een lol dat ze had. Totdat wij zeiden dat we naar huis gingen en morgen weer terugkomen, de knop ging om het lachen was voorbij en met een bloedserieus gezicht kregen wij allebei een kus en weg was ze. Nog even zwaaien en toen ging ze naar de leidster met het grassprietje waar ze de hele tijd mee had zitten spelen. Aan 1 kant gelukkig dat ze niet steeds in tranen uitbarst maar het kost ons wel moeite om haar achter te laten. 

 Nu maar hopen dat Christine vanavond nog belt met goed nieuws! Iedereen welterusten en voor alle collega's : succes op de beurs morgen!!!!!!!!