vrijdag 13 febr. 2009

Na een iets wat rommelige nacht vanmorgen op pad naar de psychologe. Christine kwam ons om half 10 ophalen en om kwart voor 10 waren we al in het gerechtsgebouw. We hadden een taxi chauffeur die precies de juiste weg nam en dat was ideaal geen last van alweer demonstraties. Vanmorgen is Romey gelijk weer geknuffeld door "oma" aan de receptie, die zich gelijk zorgen maakte over haar raspende ademhaling. Meteen kregen we allerlei adviezen over wat we moesten doen en of we al iets van medicijnen hadden gekocht, ja dat hebben we maar dat werkt niet gelijk natuurlijk. Christine vond ook dat ze heel veel geluid maakte (is ook zo) en die heeft gelijk Franck gebeld om een afspraak te maken bij de dokter, ze moet toch daar heen dus dan maar gelijk nu! Persoonlijk denk ik dat het een soort bronchitus is maar ben geen dokter dus wacht vanmiddag om 18:00 het bezoek wel af.

Je merkt echter niet aan Romey dat ze er last van heeft want ze is net zo vrolijk als altijd. De tijd bij de psychologe was ook heel gezellig, het is een hele leuke vrouw en het gesprek is echt voor ons gevoel prima verlopen. Met name dankzij Romey want die heeft echt super voorbeeldig het hele uur bij Dion op schoot gezeten en zitten spelen met de speeltjes die ze van de psychologe had gekregen. Ondanks het hoesten heeft ze bijna constant zitten lachen en de psychologe zei dat dit echt uniek is omdat kinderen meestal onrustig worden en willen lopen en Romey bleef lekker zitten. Wij hebben ook even een demonstratie gegeven in laten zien dat ze ons snapt als wij iets vragen of zeggen. Heb eerst tegen Christine gezegd dat ik zou vragen aan Romey of ik de auto die zij in haar hand had mocht hebben, dus Christine dit vertaald voor de psychologe en ik aan Romey de auto gevraagd zonder er naar te wijzen. En ja hoor ons modelkind gaf de auto gelijk aan mama, toen ik daarna vroeg Romey (en ze zat de andere kant op te kijken) wil je drinken reageerde ze ook gelijk met okay! Dus hoezo taalkundig probleem echt niet!!!!! De psychologe adviseerde ons ook om even met haar naar de dokter te gaan en Christine kon gelijk melden dat die afspraak al gemaakt was dus dat was goed geregeld! Nu komt maandagmorgen de sociaal werkster hier om half 10 en moeten wij de 19e weer naar de psychologe dus met wat geluk is het rapport nog voor de carnaval klaar! (zou er dan toch een beetje schot in gaan komen?????)

We zouden met Christine gaan schoenen-shoppen maar omdat Romey wel erg warm begon te worden zijn we terug gegaan naar het hotel. Daar aangekomen bleek op klaarlichte dag het knipperlicht van Christine's auto gejat te zijn....en dat vlak voor het hotel....lekkere buurt hier haha. Christine uitgezwaaid en daarna in de tuin wat gedronken en gegeten. Romey was best moe (gek he na zo'n nacht er zijn er meer die daar last van hebben )dus hebben we na het eten haar gelijk de pyama aangedaan en terwijl Dion aan het skypen was met Gerco heb ik haar op bed gelegd. En ondanks het gekakel van die 2 heren is ze heerlijk in slaap gevallen en ik hoop dat ze even lekker doorslaapt. Vanavond om 18:00 naar de dokter Franck komt ons om 17:30 halen en dan zullen we wel horen wat er aan haar mankeert!

Nou de middag verliep even iets anders dan we verwacht hadden. Romey werd als maar warmer en had vanmiddag al 38.1 en ze bleef maar gloeien en vooral enorm hoesten, lekker met al dat slijm wat haar echt dwars zat. Het werd steeds meer een dood vogeltje en toen ze ook begon over te geven (moet zeggen was wel gemikt in mijn decollete ) heb ik toch maar even Christine gebeld of we niet eerder terecht konden, Franck belde terug dat we om half 6 er moesten zijn. Dus wij Romey goed aangekleed en zwetend en al naar de dokter gebracht. Toen ze net wakker was, was ze best nog wel vrolijk dus ik dacht echt nou lekker dan sta ik daar straks bij die dokter heeft ze nergens last van! Goed dat heb ik geweten. Eenmaal bij de dokter werd ze steeds warmer en zat als een dood vogeltje op mijn schoot. Van de dokter moest ik haar helemaal uitkleden en ja toen begon het feest. De dokter moest luisteren naar haar longen en dat was natuurlijk koud op haar rug dus ze ging daar toch huilen, helemaal over haar toeren en ja hoor....ze kotste zo over zichzelf en de hand van de dokter heen. Schaamde me dood maar dokter waste haar handen en ging gewoon verder. Ondertussen moesten Franck en Dion alvast medicijnen gaan halen en ik zou bij Romey blijven zodat ze verder onderzocht kon worden. Goed daar stond mama in spe dan, kind totaal over haar toeren en toen er ook nog eens met een houten spatel in haar keel moest worden gekeken was helemaal het hek van de dam. Heb haar nog nooit zo horen huilen, ze heeft ook eigenlijk de afgelopen 2 weken niet gehuild dus dit was nieuw. Ik had haar net weer op schoot en een beetje gekalmeerd toen ze voor de 2e keer over ging geven en dit keer over mama heen. Maakt niet uit weg is weg, voelde mij meer ongemakkelijk omdat zij zo van streek was als dat ik met een trui en broek vol kots stond. Dus oom Iwan ook die vuurdoop heb ik nu al gehad. Had wel een extra broek mee voor Romey ivm broekplassen maar voor mijzelf natuurlijk niet.  De dokter vroeg of ik dacht dat alles eruit was want dan kreeg ze een medicijn voor de koorts. Voor mijn gevoel lag de lunch al op mijn broek dus heb ik haar die lepel met het medicijn gegeven, dat was echt vies dus de dokter vroeg of ik dat wel wilde doen. Nou was toch al een ontaarde moeder omdat mijn kind zo van streek was dus dit kon er ook nog wel bij. Was even vergeten dat wij een schrokop hebben en na een paar minuten kwam het medicijn en de rest van de lunch (yoghurt met vruchten om het beeld even compleet te maken) er weer uit zetten. 

Ondertussen waren Dion en Franck weer terug en mocht ik Romey gaan aankleden. Moet zeggen dat ik nu mijn moeder wel snap dat ze wel eens haar tranen heeft staan te verbijten omdat ik zo huilde bij een doktersbezoek, ik wist echt even niet meer waar ik het moest zoeken, heb liever dat ze mij " pijn " doen dat Romey. Kon wel janken zo zielig vond ik haar. Nadat de dokter even uitgelegd had aan Dion (ik was alleen maar aan het sussen en troosten) hoe de medicijnen ingenomen moesten worden en hoe lang, hebben we weer een lepel met het medicijn voor de koorts aan haar gegeven en dat bleef binnen. Romey was echt zo slap als een vaatdoek en bloedheet. We moesten haar meteen in een lauwwarm bad doen als we terug waren in het hotel en om 8 uur moesten we haar alle medicijnen geven. Dat was als eerste weer zo'n lepel met medicijn voor koortsverlaging (soort ibuprofen) daarna haar antibiotica en als laatste heeft ze ook een pufje. Het is geen astma wat ze heeft maar wel infectie aan luchtwegen. Goed wij waren voorbereid op een hele strijd om die toeter over mond en neus te krijgen zodat ze kon gaan inhaleren, maar ze verbaasde ons door het gewoon te doen tot aan de voorgeschreven 2 x. Wij hadden allebei eerst voorgedaan wat er ging gebeuren en wat ze moest doen en ik denk dat ze het allemaal wel best vond. 

Wij liggen nu uitgeteld op bed en Romey slaapt tot nu toe goed, als ze hoest klinkt het droger als vanmiddag en ik denk dat ze volledig uitgeput is van alles. Hoop dat dit vannacht ook goed blijft gaan en dat de koorts morgen wat is gezakt vond die ruim 39 graden bij de dokter wel erg veel voor zo'n klein poppetje. Het was uiteindelijk vandaag dan toch echt vrijdag de 13e.......