maandag 09 febr. 2009

Vanmorgen begon als iedere andere morgen alleen regende het behoorlijk. Wij zaten net in het weeshuis toen de directrice hard hollend de zaal in kwam dat er telefoon was voor ons en wij begrepen uit haar woorden dat we naar de rechtbank moesten. Dion naar de telefoon gegaan en het bleek inderdaad Christine te zijn met de mededeling dat wij over 45 minuten bij de rechtbank moesten zijn. Uhhhh 45 min hoe gaan we dat doen! Maar wij zijn Raafjes he en laten ons niet kisten dus in rap tempo op zoek naar de zak met kleren van Romey die wij hadden afgegeven bij de sociaal werkster. Gelukkig is de directrice een supermens en die rende net zo hard met ons mee heen en weer om de kleren te halen. Er zijn ook 3 nederlandse vrijwilligsters hier aan het werk en die waren helemaal blij dat we nu eindelijk gingen, 1 van hun heeft onze taxichauffeur gebeld die er ook binnen 5 minuten was (wat een topper die man!) Want de directrice raadde ons toch wel aan om ons te verkleden. Dus wij met een bloedgang naar het hotel, daar Christine gebeld dat wij er met de taxi aankwamen en dat zij alleen Romey en verzorgster Lucy moest ophalen en daarna vlug omkleden. Gelukkig panty  aangekregen zonder ladders er in te trekken (heb er slechts 2 mee) en binnen 5 minuten waren we onderweg. 

 Bij de rechtbank dachten we eerst dat we fout waren want dit was een heel ander gebouw maar toen hoorde ik Sandra mijn naam roepen. Wij alvast met Sandra naar boven en wachten op de rest. Romey kwam met tranen op het gezicht aan, kind weet niet wat er allemaal gebeurde, papa en mama hals overkop weg, zij met bloedgang omgekleed en toen snel de auto in. Maar eenmaal op schoot was het gauw goed. ondertussen was de rechter al een paar keer langsgekomen en laten we zeggen dat ze niet de vrolijkste is en dat is nog zacht uitgedrukt!!! Wat een zuurpruim! 

Uiteindelijk mochten we dan naar binnen en ook de 2 dames van de rechten van het kind en de overheid waren er weer bij. Sandra ging het 1 en ander uitleggen en de rechter vroeg ook de 2 dames om commentaar. Toen ik daana Sandra haar hoofd heen en weer zag schudden voelde ik nattigheid en heb Christine gevraagd of er problemen waren. JA die waren er, want er was 1 papiertje niet aanwezig in het dossier (lag nog in het andere gebouw) en de 2 dames wilde niet dat de audiencia doorging. Laat ik nu denken dat het aan de rechter lag maar dat bleek niet het geval die wilde het wel laten doorgaan maar die 2 dames niet. Dus is er een nieuwe datum voor de audiencia en dat is woensdagmorgen om half 10. Eerlijk gezegd waren wij allebei een beetje uit het veld geslagen en hebben volgens mij wel 20 x tegen elkaar gezegd: dit kan toch niet waar zijn???? Nou dat is het dus wel, wij konden ons meissie weer terugbrengen naar het weeshuis om daar nog 1,5 dag te bivakkeren. ECHT ONVOORSTELBAAR IS DIT!!!!!!!

We lachen er maar om maar we hebben allebei er gruwelijk de pest over in omdat zoiets in Nederland nooit zou gebeuren. In het weeshuis keken ze ook heel raar op toen wij daar met zijn drietjes binnenkwamen. Met behulp van de nederlandse vrijwilligster aan de directrice uitgelegd wat er mis is gegaan, nou die flipte ook zowat maar helaas helpt dat niet. We gaan nu dus ook maar lekker lunchen en dan trekken we onze vieze kleren weer aan en gaan we weer naar Romey toe. The soap goes on!!!!!!!! In de tussentijd maar even Mir gebeld moest even stoom afblazen en die is met een noodgang van de C1000 naar huis gereden om achter de skype te kruipen. De meiden dachten oh leuk jorna op skype maar die moesten verplicht hun  kamer opruimen zodat ik ff kon schelden zonder kleine oortjes die meeluisterde haha, bedankt Mir het luchtte lekker op!!!!! sorry van je boodschappen maar ik ben er van overtuigd dat het goed is gekomen! Met de meiden heb ik het ook al weer goed gemaakt want die mochten op het einde gewoon nog even mee skypen en dat was heel gezellig.

Romey was vanmiddag het eerste uurtje heel erg van slag, steeds armpjes om mij heen slaan en heel dicht bij mij blijven. Daar hebben we even gruwelijk misbruik van gemaakt want dit was DE kans om haar even heerlijk te knuffelen en dat viel wel goed want ze kroop zowat in ons! De (leuke) leidster zei ook dat ze een beetje triest was vanmiddag en dat klopte ook wel. Gelukkig ging dit na een uurtje over en hadden we onze oude Romey weer terug, lekker lachen en gek doen. Het was net of ze even de bevestiging nodig had dat wij bij haar bleven en dat alles normaal was. Het eten ging ook goed en we konden vrij makkelijk daarna afscheid van haar nemen zonder al te veel drama. Nu hoop ik maar dat ze van alles zo moe is dat ze lekker gaat slapen en dan nog 1 dagje en 1 nachtje en als alles dan goed gaat (laat ik niet op de zaken vooruit lopen je weet maar nooit wat er straks weer kwijt is!!!!!) mag ze eindelijk mee en zijn we klaar met weeshuis-hoppen! Wij zijn in ieder geval wel uitgeteld en zullen zeker weten ondanks alles lekker slapen! tot gauw.....en welterusten!

Filmpje:

http://www.youtube.com/watch?v=jc6mHX1A86w